پژوهشی جدید: فرازمینی‌ها ممکن است بتوانند ساختمان‌های روی زمین را مشاهده کنند

تحقیقات جدید تلاش می‌کند به این سوال پاسخ دهد: آیا زمین و ساختارهای مصنوعی ما در معرض تمدن‌های فرازمینی هوشمند هستند که در جستجوی حیات هستند؟

جستجوی حیات فرازمینی در شرایط فعلی شامل جستجوی زندگی ساده و همچنین جستجوی سیگنال هایی است که به طور عمدی یا ناخواسته توسط تمدن های فرازمینی به فضا منتشر می شوند. محققان وجود یک سیاره فراخورشیدی را بر اساس افت اندک نور تولید شده توسط ستاره میزبان تایید می کنند.

پس از یافتن یک سیاره فراخورشیدی، باید معیارهایی مانند موقعیت سیاره در منظومه ستاره ای را بررسی کنیم تا موقعیت کمربند حیات آن را دریابیم. گازهای موجود در جو سیارات معمولاً طول موج های خاصی از نور را مسدود می کنند و با اندازه گیری این طیف ها می توان به ترکیب شیمیایی سیاره پی برد و شاخص های احتمالی حیات را جستجو کرد.

از طرفی روش ها و تلسکوپ ها پیشرفت چشمگیری داشته است. بر اساس مطالعه ای در سال ۲۰۱۳، اگر تلسکوپ جیمز وب در فاصله ۵۰ سال نوری از زمین قرار داشت، همچنان می توانست نشانه های حیات را روی زمین تشخیص دهد.

hit Esmanov، محقق جستجوی هوش فرازمینی (SETI) در مقاله ای جدید سعی کرده است به این سوال پاسخ دهد: آیا تمدن های فرازمینی مجهز به تلسکوپ های قدرتمند می توانند ساختارهای پیچیده ای را بر روی زمین کشف کنند که نشانه وجود یک تمدن هوشمند است؟

اسمانوف بر روی قابلیت های تمدن های نوع ۱ و نوع ۲ در مقیاس کارداشف تمرکز کرد. تمدن های نوع ۱ جوامع فرضی فرازمینی هستند که می توانند تمام انرژی سیاره خود را از ستاره مادر خود به دست آورند، در حالی که تمدن های نوع ۲ می توانند از تمام انرژی خود ستاره استفاده کنند.

از آنجایی که سوال اصلی شناسایی یک جامعه متمدن است، تمرکز اصلی باید بر جستجوی کشتی‌های بزرگ، ساختمان‌ها و ماهواره‌های فضایی باشد. چنین اشیایی به راحتی به عنوان سازه های مصنوعی شناسایی می شوند. در نتیجه بررسی نور منعکس شده از چنین اجسامی ضروری است.

شاید جستجو برای تمدن پیشرفته ای که بتواند انرژی ستاره خود را به دست آورد دشوار و غیرممکن به نظر برسد. با این حال می دانیم که همه تمدن ها تابع قوانین جهان هستند. برای آشکار ساختن بناها و بناهای یک تمدن، باید از زوایای مختلف آن ها را مشاهده کرد.

به جای استفاده از تلسکوپ های بزرگ نجومی (اگرچه نمی توان این احتمال را رد کرد)، تداخل سنجی نوری پایه را می توان با استفاده از دو تلسکوپ که از هم دور هستند پیاده سازی کرد.

حتی با وجود تلسکوپ هایی با قطر میلیون ها کیلومتر که از هم فاصله دارند، محدودیت هایی برای فاصله تشخیص وجود دارد. بر اساس یافته ها، حداکثر فاصله برای تشخیص سازه با ارتفاع ۱۰ متر ۳۰۰۰ سال نوری است.

بر اساس معادله دریک (روشی برای محاسبه احتمال حیات فرازمینی بر اساس محدودیت هایی مانند تعداد سیارات در کمربندهای حیات) و با فرض اینکه تمدن های فرازمینی احتمالی به طور مساوی در کهکشان توزیع شده اند، اسمانوف فکر می کند که ۶۵۰ تمدن فرازمینی در کهکشان وجود دارد. نزدیکی. آنها می توانند ساختمان ها و سازه های ما را ببینند.

البته تمدن های فرازمینی بر اساس فاصله ممکن است گذشته ای دورتر از ما ببینند. به عنوان مثال، این تمدن ها ممکن است ساختارهایی را مشاهده کنند که توسط تمدن های مایا یا روم باستان ذکر شده است.

مقاله فوق در مجله Acta Astronautica منتشر شده است.

منبع: زومیت