به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) هر ساعت، 54 مورد جدید از بیماری لایم در ایالات متحده گزارش می شود که آن را به شایع ترین عفونت منتقله از طریق حیوانات در ایالات متحده تبدیل می کند. کشور متحول می شود.
به گزارش IA، بار اقتصادی این بیماری بر سیستم بهداشت و درمان آمریکا در حال حاضر نزدیک به یک میلیارد دلار است. علاوه بر این، هیچ ایالتی در کشور عاری از بیماری لایم نیست و موارد ابتلا تقریباً در تمام طول سال (اغلب از آوریل تا اکتبر) گزارش می شود.
بیماری لایم یک عفونت اسپیروکت چند سیستمی است. حداقل سه گونه از جنس Borrelia مانند Borrelia burgdorferi باعث این بیماری می شوند. این عوامل از طریق نیش خانواده کنه های سخت (نوعی کنه) منتقل می شوند. آهو و موش در چرخه این بیماری مهم هستند. مهمترین علائم این بیماری تب، سردرد، خستگی، افسردگی و خارش پوست است.
این بیماری شایع ترین بیماری ناشی از نیش کنه در نیمکره شمالی است. شروع این بیماری با علائم پوستی است که به «چشم گاو نر» نیز معروف است. در این بیماری بیمار دچار تب، سردرد، سفتی گردن، میالژی، آرترالژی و اریتم مزمن می شود. بعداً ممکن است تظاهرات مفصلی و عصبی نیز داشته باشد.
این بیماری سه مرحله دارد؛ مرحله اول شامل علائم سرماخوردگی و علائم پوستی است. مرحله دوم شامل علائم عصبی و قلبی است. مرحله سوم نیز شامل نمایش های دقیق است.
جالبتر اینکه، در حالی که اکثر بیماران را میتوان با آنتیبیوتیکها درمان کرد، برخی هم هستند که عفونتهایشان به چنین داروهایی پاسخ نمیدهد.
مایکل می گوید: “ما آنتی بیوتیک های فوق العاده ای داریم که برای 90 درصد مردم کار می کند، اما در 40 سالی که از بیماری لایم می دانیم، 10 درصد از مردم پس از مصرف آنتی بیوتیک ها بهبود نمی یابند و هیچ درمانی برای بیماری لایم وجود ندارد.” کاسپیتال، دانشمند مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT). آنها وجود ندارند.
سرانجام، محققان دانشگاه هلسینکی و MIT راهی برای درمان چنین بیمارانی یافته اند. آنها در مطالعه جدید خود نشان دادند که پروتئینی که در عرق انسان یافت می شود می تواند برای ساخت کرم های پوستی استفاده شود که به طور موثر بیماری لایم را در همه بیماران درمان می کند.
ارتباط بین بیماری لایم و عرق
همانطور که گفته شد، بیماری لایم توسط باکتری های موجود در بزاق کنه ایجاد می شود. هنگامی که این باکتری وارد بدن انسان می شود، میزبان علائمی مانند تب، بثورات پوستی و سردرد را تجربه می کند.
با این حال، در بیمارانی که درمان آنتی بیوتیکی برای آنها موثر نیست، عفونت مداوم می تواند منجر به فلج صورت، مننژیت، آسیب عصبی و بسیاری از بیماری های مزمن دیگر شود.
محققان این مطالعه یک مطالعه ارتباط گسترده ژنومی (GWAS) را برای جستجوی ژن های مرتبط با این عفونت انجام دادند. آنها به دنبال تغییرات ژنتیکی رایج در 7000 قربانی بیماری لایم بودند و همچنین بررسی کردند که آیا این گونه ها در افراد سالم نیز یافت می شود یا خیر.
در مجموع، آنها داده های ژنومی بیش از 400000 نفر را تجزیه و تحلیل کردند. مطالعه آنها 3 مولکول را نشان داد.
نویسندگان این مطالعه خاطرنشان کردند: سه جایگاه ژنتیکی در سطح معنیداری در سطح ژنوم به نامهای SCGB1D2، HLA-DQB1 و TLR1 شناسایی شد.
آنها از مطالعات قبلی ارتباط HLA-DQB1 و TLR1 را با بیماری لایم می دانستند، اما SCGB1D2 یک شگفتی کامل بود.
نوعی پروتئین ترشحی است که در پوشش های بافتی ریه ها و برخی اندام های دیگر وجود دارد و در عرق انسان یافت می شود و با تنظیم التهاب و پاسخ های ایمنی به عفونت های مختلف مرتبط است.
تال میگوید: «هنگامی که بیشتر بررسی کردیم که چگونه SCGB1D2 بر فعالیت Borrelia burgdorferi تأثیر میگذارد، متوجه شدیم که این پروتئین میتواند در برابر بیماری لایم محافظت کند و فکر میکنیم در اینجا پیامدهای واقعی برای پیشگیری و احتمالاً درمان مبتنی بر این پروتئین وجود دارد. دارد.
تایید پتانسیل این پروتئین در موش
محققان دو نسخه از SCGB1D2 شامل یک نسخه معمولی و یک نسخه اصلاح شده را تهیه کردند. هنگامی که آنها Borrelia burgdorferi را در معرض نمونه هایی از این پروتئین در شرایط آزمایشگاهی قرار دادند، دریافتند که SCGB1D2 طبیعی به طور موثری رشد باکتری را مهار می کند.
با این حال، دستیابی به نتایج یکسان مستلزم دو برابر دوز نسخه اصلاح شده است.
محققان همچنین تعدادی باکتری با پروتئین طبیعی را به یک گروه از موش ها و باکتری هایی با SCGB1D2 اصلاح شده را به گروه دیگری از موش ها تزریق کردند.
حیواناتی که پروتئین جهش یافته را دریافت کرده بودند دچار عفونت شدند. با این حال، کسانی که SCGB1D2 معمولی دریافت کردند هیچ نشانه ای از بیماری لایم نشان ندادند.
تال میگوید: «در این مقاله، ما نشان دادیم که موشها تا روز دهم سالم بودند، اما بیش از یک ماه موشها را دنبال کردیم و متوجه شدیم که آنها هرگز آلوده نشدند. آن بسیار هیجان انگیز بود.
تایید این رابطه توسط تحقیقات جدید
جالب اینجاست که گروهی از محققان مستقل در استونی نیز تلاش کردند تا یافته های این مطالعه را تایید کنند. آنها داده های ژنومی 210000 نفر را تجزیه و تحلیل کردند که 18000 نفر از آنها به بیماری لایم مبتلا بودند.
تجزیه و تحلیل آنها همچنین ارتباط SCGB1D2 را با عفونت منتقله از کنه نشان داد. نتایج این مطالعه و مطالعه اصلی پتانسیل درمانی SCGB1D2 را اثبات کرد.
تال و همکارانش معتقدند که کرمهای پوستی معمولی حاوی SCGB1D2 میتواند برای بیماران مبتلا به بیماری لایم که به آنتیبیوتیکها پاسخ نمیدهند، خبرجو باشد.
علاوه بر این، آنها قصد دارند این پروتئین را با جزئیات بیشتری مطالعه کنند تا ببینند آیا می توان از آن برای درمان سایر عفونت ها نیز استفاده کرد.
این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شد.
انتهای پیام
گفتگو در مورد این post