چالش‌های روستاییان لواسانات با ویلانشینان؛ از حس تبعیض تا مشکلات چندپارگی فرهنگی

در حالی که سال هاست به دلیل طرح هادی مجوز ساخت و ساز و مرمت ساختمان در ۱۵۰ متری رودخانه وجود ندارد و روستاییان به دلیل به روز نبودن طرح هادی با مشکلات عدیده ای در زمینه ساخت و ساز مواجه هستند اما غیربومی ها. با خرید زمین های کشاورزی و باغ ها رونق می گیرند. سال هاست که در مناطق روستایی شمال تهران به صورت مجاز و غیرمجاز اقدام به ساخت ویلاهای لوکس کرده و علاوه بر تخریب محیط زیست و ایجاد مشکلات فرهنگی و اجتماعی برای روستاییان، حس تبعیض و نابرابری را در بین مردم ایجاد کرده اند. بومیان. و غیر بومی ها روستایی می شوند.
«مجید باباخانی» یکی از اهالی روستای علاین در گفت وگو با خبرنگار ایلنا درباره مشکلات این روستا در خصوص ساخت ویلاهای لوکس و تفاوت ها و تبعیض ها در این منطقه گفت: حق ارائه خدمات خارج از محدوده را نداریم. محدودیت ها این افراد گاهی با استفاده از دوست و آشنا پروانه ساخت می گیرند و با وجود اینکه بدون پروانه ساخت و ساز می کنند، مجبور به ارائه خدمات به این افراد هستیم. وی ادامه داد: در واقع زمانی که باغی تبدیل به ویلا و مسکونی می شود نیاز به جاده دارد و زباله های آن باید جمع آوری شود و همچنین نیاز به آب، برق و گاز دارد و باید برای اینها خدمات ارائه دهیم. و ما باید کاهش منابع روستا و ارائه خدمات به آنها. مثلاً اگر منبع آبی ۴۰ هزار لیتری داریم و برای روستا است، باید به این ویلاها هم خدمات بدهیم و سهمیه بندی کنیم. اگر زباله ها جمع آوری نشود، وضعیت بدی است و بنابراین باید جمع آوری کنیم.
دهیار روستای علاین با بیان اینکه این ویلاسازی ها باعث تخریب باغات ما می شود، اظهار داشت: هیچ کدام حاضر به ویلاسازی در داخل بافت روستایی نیستند و تمایل به خرید زمین و ساخت ویلا در باغ ها و زمین های ۱۰۰۰ متری و ۵۰۰۰ متری دارند. که این امر باعث تخریب باغ ها می شود.
باباخانی با اشاره به مشکلات فرهنگی ناشی از حضور افراد غیر بومی در روستا تصریح کرد: با مشکلات فرهنگی نیز مواجه هستیم. اکنون روستاهای لواسان فاصله چندانی با تهران ندارند و فرهنگ آنها مانند تهران شده است، اما گزارش های زیادی داریم که صدای ضبط و موسیقی در این ویلاها اجازه نمی داد مردم تا صبح بخوابند. البته روستاییان پول خرج کرده اند و می خواهند خوش بگذرانند، اما کشاورز صبح زود می خواهد به مزرعه برود و صدای موسیقی و… به کشاورز اجازه استراحت نمی دهد. گاهی متاسفانه باغی را تبدیل به تالار عروسی کرده اند و این واقعا برای اهالی مشکلات زیادی ایجاد کرده است و هر پنجشنبه و جمعه معمولا تا صبح سروصدا می کنند و ما توجهی نداریم. به هر چیزی که می گوییم
وی ادامه داد: کسانی که به لواسانات می آیند زمین را خیلی گران نمی خرند. در واقع یکی از مشکلاتی که داریم این است که زمین کشاورزی ما بزرگ نیست، یعنی زمینی که از پدر به پسر به ارث رسیده است، از ۵۰۰۰ متر تا ۱۰۰۰ متر. و آن هزار متر اکنون به سیصد متر رسیده است. بنابراین زمین‌های کشاورزی آنقدر بزرگ نیست که بتوان در آن کشاورزی کرد و به همین دلیل است که مردم این زمین‌ها آن‌ها را می‌فروشند، زیرا برای کشاورزان مفید نیستند، زیرا نمی‌توانند کشاورزی داشته باشند و خارج از بافت و … بومیان اجازه ساخت و ساز خارج از بافت را ندارند و مقاومت های زیادی در برابر ساخت بومی ها در خارج از بافت وجود دارد. این غیر بومی ها هستند که می توانند با هزینه ای که انجام می دهند بیرون از بافت بسازند و زندگی کنند. در واقع قانون اجازه ساخت و ساز خارج از بافت را نمی دهد اما این افراد مجوز می گیرند. این زمین ها به قیمت بالایی خریداری نمی شوند و پس از ساخت، قیمت آن چندین برابر می شود.
باباخانی خاطرنشان کرد: متاسفانه بیکاری بالاست و اکثر افرادی که در روستا ساخت و ساز می کنند از افراد بومی استفاده نمی کنند بلکه از ملی پوشان استفاده می کنند. اینطور نیست که آدم چیزی به روستا بیاورد و روستا هم سود کند. روستاییان از فروش سودی نمی برند، املاک هم ضرر می کنند و از سر ناچاری عده ای زمین می فروشند، چون زمین کشاورزی الان تکه تکه شده و وقتی اجازه ساخت و ساز نمی دهند عده ای مجبور به فروش می شوند و می روند. اینجا.
وی با اشاره به آسیب هایی که این نوع ساخت و ساز به محیط زیست روستا وارد می کند، بیان کرد: طبق قانون باید ۱۵۰ متر حریم رودخانه در ساخت و سازها در نظر گرفته شود، اکنون اگر فردی بومی در این محدوده دیوارکشی کند، بلافاصله دستگاه ها می آیند دیوار را خراب می کنند اما ویلا را روی رودخانه می سازند و جلوی آنها را نمی گیرند.

باباخانی با بیان اینکه مجوزهای ساخت و ساز خارج از بافت توسط بخشداری و شهرداری ارائه شده است، گفت: البته محدودیت های زیادی برای صدور پروانه وجود دارد و همه این ساخت و سازها در گذشته بوده، البته می دانم که الان در بخشداری اصلاً مجوز نمی دهند، شهرداری هم مجوز نمی دهد، اما وقتی می خواهیم جلوی کارشان را بگیریم، می بینیم که مجوز دارند، اما اگر مشکلی خارج از بافت باشد و باغات باید از بین نرود، پس نباید بین بومی و غیربومی تفاوتی وجود داشته باشد. این که به هر فرد به عنوان یک نوع نگاه می شود برای ما مشکل ایجاد کرده است. بومی زمینش را می فروشد تا بتواند با پولش چیزی برای خودش بسازد، در واقع از روی ناچاری این کار را انجام می دهد.
به گفته وی ۴۴ تا ۴۵ خانوار در روستای علاین زندگی می کنند و شغل اهالی این روستا باغداری بوده و در حال حاضر تنها قسمت کوچکی از باغات باقی مانده و از بین رفته است. به گفته اهالی روستاهای شمال تهران، با توجه به بافت سنتی و مذهبی روستاها، حضور افراد غیر بومی در این روستاها باعث مشکلات فرهنگی بیشتر شده است.
احسان برهانی یکی از اهالی روستای ایرا درباره مشکلات فرهنگی ناشی از ساخت ویلا در این روستا گفت: در یک روستا اکثر مردم با هم فامیل و فامیل هستند.
خلق و خوی همدیگر را می شناسند اما وقتی زمینی از این روستا فروخته می شود و یک فرد غیر بومی وارد روستا می شود، مخصوصا در سمت ما که مردم هنوز وابستگی فرهنگی خود را از قدیم دارند، حضور افراد غیر بومی است. در روستا باعث ناسازگاری می شود. مثلاً در روستا مراسم عزاداری برپا می شود اما در ویلا مراسم جشن برگزار می شود.
وی با اشاره به تغییر کاربری باغ ها به دلیل ساخت ویلاها گفت: در روستای ما باغ ها یکی پس از دیگری وجود دارد و این باغ ها بدون دیوارکشی و فانتزی در کنار هم قرار دارند و باغداران به صورت خودکار. بدانید چه زمانی باغ را آبیاری کنید.” مسیر آب از کجاست؟ اینها مسائلی است که باغداران سال هاست به صورت روزمره و روتین انجام می دهند و مشکلی ایجاد نشده است، اما وقتی غریبه ای وارد روستا می شود و باغی تبدیل به ویلا می شود، یک روز می بینیم که دیوار بین روستاها کشیده شده است. باغ و این یک چالش در روستا ایجاد می کند و باعث شکایات زیادی می شود. در واقع یک سری از مشکلات ما در روستا بر اساس همین مسائل است.
برهانی با اشاره به آسیب های ویلاسازی به باغ ها گفت: مثلا وقتی می خواهند سیمان یا مصالح ساختمانی بیاورند به طبیعت روستا لطمه می زند. مردم روستا توقع دارند که اگر شخصی در روستا ویلا بسازد هدیه ای برای روستا داشته باشد، چراغی در روستا روشن شود اما این مسائل وجود ندارد و صاحب ویلا فقط در تاریخ به روستا می آید. پنجشنبه ها و جمعه ها برای تفریح ​​و بعد می رود، در حالی که اگر سیلی برای اینکه جهاد کشاورزی بیاید و کمک کند، یک فصل کشاورزی تمام می شود و خود اهالی و کشاورزان به هم کمک می کنند و خوب می یابند و راه ها را درست می کنند و مشکلات را حل می کنند. ما نمی توانیم از غیر بومی ها چنین انتظاری داشته باشیم. البته در منطقه لواسان که هیئت مذهبی وجود دارد بیشتر مشکلات فرهنگی ایجاد شده است. این روستایی خاطرنشان کرد: آب روستای ما در محدوده روستاست و با روستای نیکنام ده و بقیه روستاها متفاوت است و روستاهای بزرگی هستند و ممکن است از این موضوع استقبال کنند اما ما به دلیل آب دست خود ماست و همه مردم بومی هستند. اتفاقاً برای ما این مشکل ایجاد می‌کند و موارد زیادی داشته‌ایم که شخصی شبانه لوله کنده و برای خودش شاخه آب کشیده و چند ماه بعد متوجه شده‌ایم. یا انشعاب برق می گیرد و ترانسفورماتور پر می شود و بعد اگر بومی بخواهد انشعاب بگیرد، شرکت برق می گوید ظرفیت پر است و باید پول ترانس جدید را پرداخت کنید. مثلا راه بسته است و هیچ کمکی از این افراد نمی بینیم.