پرخوری عصبی چیست؟ برای درمان چه باید کرد؟

پرخوری عصبی، همچنین به عنوان پرخوری عصبی شناخته می شود، یک اختلال خوردن و یک بیماری جدی است که می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

به گزارش صبح امروز به نقل از خبرآنلاین؛ این بیماری معمولاً با خوردن مقادیر زیاد غذا در مدت زمان کوتاه و به دنبال آن تخلیه و پاکسازی معده همراه است. این پاکسازی می تواند از طریق استفراغ ارادی، ورزش بیش از حد، یا با مصرف ملین ها یا دیورتیک ها رخ دهد.

پرخوری یک الگوی غذایی نامناسب است که در آن افراد از غذا برای مقابله با موقعیت های استرس زا استفاده می کنند. زمانی که پرخوری عصبی به طور مکرر رخ می دهد یا به روش اصلی فرد برای مقابله با احساسات خود تبدیل می شود، می تواند بر سلامت جسمی و روانی تأثیر منفی بگذارد.

علت پرخوری عصبی چیست؟

پرخوری عصبی علت شناخته شده ای ندارد. با این حال، ترکیبی از عوامل خاص می تواند منجر به این اختلال شود: ژنتیک، سابقه خانوادگی، تجربه یک رویداد ناخوشایند در گذشته، و تأثیرات اجتماعی یا فرهنگی.

یک بررسی در سال 2019 نشان داد که پرخوری عصبی ممکن است با کمبود سروتونین در مغز نیز مرتبط باشد. این انتقال دهنده عصبی مهم به تنظیم خلق و خو، اشتها و خواب کمک می کند.

استرس نیز در بروز این امر نقش دارد; در ابتدا استرس باعث کاهش اشتها می شود تا بدن بتواند با این وضعیت مقابله کند. اگر استرس از بین نرود، هورمون دیگری به نام کورتیزول ترشح می شود.

کورتیزول اشتها را افزایش می دهد و می تواند باعث پرخوری شود. سطوح بالای کورتیزول ناشی از استرس می تواند میل به خوردن غذاهای شیرین یا چرب را افزایش دهد. استرس همچنین با افزایش هورمون گرسنگی مرتبط است.

علائم پرخوری عصبی چیست؟

علائم پرخوری عصبی ممکن است در بین افراد متفاوت باشد، اما شایع ترین علائم این اختلال عبارتند از:

اضافه وزن، پرخوری مکرر، استفراغ های اجباری و اختیاری، ورزش زیاد، افراط در رژیم های غذایی مانند روزه داری، عادات غذایی عجیب، استفاده نادرست از ملین ها (داروهای رفع یبوست) یا دیورتیک ها (داروهای ادرارآور)، استرس و اضطراب، نارضایتی از ظاهر (وزن و وزن)، کاهش انرژی و التهاب، کاهش وزن و چربی بدن مشکلات دندانی

عوارض پرخوری عصبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

نارسایی کلیه، مشکلات قلبی، بیماری لثه، پوسیدگی دندان، مشکلات گوارشی یا یبوست، زخم معده و آسیب، کم آبی بدن، کمبود مواد مغذی، عدم تعادل الکترولیت یا مواد شیمیایی، اختلالات قاعدگی، اضطراب و افسردگی.

چه کسانی بیشتر در معرض خطر هستند؟

پرخوری عصبی می تواند همه افراد را در هر سنی مبتلا کند و محدود به گروه خاصی نیست. البته این بیماری بیشتر در زنان دیده می شود و میانگین سن شروع آن در حدود 12 سالگی تخمین زده می شود.

عوامل خطر این بیماری شامل موارد زیر است:

عوامل اجتماعی، ژنتیک و سلامت روان کلی. علاوه بر این، برخی از افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است سابقه بی اشتهایی عصبی یا سایر اختلالات خوردن را نیز داشته باشند.

پرخوری عصبی چگونه تشخیص داده می شود؟

معمولاً برای تشخیص این اختلال از آزمایش های مختلفی مانند آزمایش خون و ادرار استفاده می شود. اما به طور کلی معیارهای تشخیص پرخوری عصبی عبارتند از: پرخوری مکرر، تخلیه منظم معده از طریق استفراغ، ورزش زیاد، استفاده نادرست از ملین ها و گرسنگی طولانی مدت.

پرخوری عصبی چگونه درمان می شود؟

مهمترین اقدام برای ترک بولیمیا، شناخت محرک ها و موقعیت هایی است که فرد را به پرخوری تشویق می کند. نوشتن این عوامل و به خاطر سپردن آنها به شما کمک می کند تا از قرار دادن خود در آن موقعیت ها و ابتلا به بولیمیک جلوگیری کنید.

روش های درمانی نیز می تواند شامل موارد زیر باشد:

دارو: در میان داروهای ضد افسردگی، فلوکستین (پروزاک) تنها ضد افسردگی مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان پرخوری عصبی است. این مسدودکننده سروتونین ممکن است به درمان افسردگی و اضطراب نیز کمک کند. فلوکستین تنها داروی شیمیایی تایید شده برای درمان پرخوری عصبی در بزرگسالان است.

روان درمانی: این نوع مشاوره که گفتار درمانی نیز نامیده می شود، می تواند شامل درمان شناختی رفتاری، درمان مبتنی بر خانواده و روان درمانی بین فردی باشد. این روش به شما کمک می کند از افکار و رفتارهای مضری که باعث پرخوری عصبی در شما می شود دوری کنید. گفتار درمانی گروهی نیز ممکن است مفید باشد.

به متخصص تغذیه مراجعه کنید: این گزینه می تواند به شما کمک کند عادات غذایی سالم را یاد بگیرید، برنامه های غذایی مغذی را دنبال کنید و دیدگاه بهتری در مورد تغذیه به دست آورید.

در برخی شرایط، درمان شامل بستری شدن در بیمارستان است. به خصوص اگر بدن بیمار دچار کم آبی شدید، عدم تعادل الکترولیت ها و آسیب اندام باشد.

درمان موفقیت‌آمیز معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های فوق، همراه با رویکردی مشترک بین پزشک، متخصص سلامت روان و بیمار است.

پرخوری عصبی چیست؟ برای درمان چه باید کرد؟ اولین بار در صبح. ظاهر شد.