– تحقیقات جدید نشان می دهد که این به دلیل عدم وجود خاطرات نیست ، بلکه به دلیل عدم توانایی بازیابی آنها در مراحل بعدی زندگی است.
به نقل از CNN ، طبق یک مطالعه اخیراً منتشر شده ، محققان به این نتیجه رسیده اند که نوزادان قادر به ذخیره اطلاعات هستند ، اما مغز آنها بعداً با بررسی دو نوزاد در دو گروه سنی ، زیر 6 ماه و بین 2 تا 6 ماه توانایی بازیابی این اطلاعات را از دست می دهند. در این آزمایش ، نوزادان روی دستگاه MRI قرار گرفتند و مجموعه ای از تصاویر منحصر به فرد نشان داده شد که هر یک به مدت دو ثانیه روی صفحه نمایش ظاهر می شدند. هدف بررسی فعالیت هیپوکامپ ، بخشی از مغز مرتبط با احساسات ، حافظه و سیستم عصبی خودمختار بود. دکتر می گوید: “هیپوکامپ یک ساختار عمیق در مغز است که با تصویربرداری معمول قابل مشاهده نیست.”
به گفته سیمونا گیتی ، استاد روانشناسی در دانشگاه کالیفرنیا ، مطالعات قبلی نشان داده است که نوزادان قادر به ثبت اطلاعات هستند. اما این مطالعه جدید رابطه مستقیمی بین فرآیند رمزگذاری حافظه و فعال سازی هیپوکامپ ایجاد می کند ، که یک یافته منحصر به فرد است. محققان پس از نمایش اولیه تصاویر ، دو تصویر متفاوت را با هم نشان دادند: یکی از تصاویری که قبلاً دیده بودند و یک تصویر جدید. سپس ، حرکات چشم نوزادی مورد بررسی قرار گرفت تا مشخص شود کدام تصویر بیشتر به نظر می رسند. اگر نوزادان بیشتر به تصویر آشنا توجه می کردند ، این به معنای شناسایی و به یاد آوردن آن تصویر بود ، اما اگر هیچ گونه ترجیح نشان ندادند ، احتمالاً حافظه آنها هنوز به مرحله توسعه نرسیده است.
حرکات چشم یک روش استاندارد برای بررسی حافظه نوزادان است و در صدها مطالعه مورد استفاده قرار گرفته است. نوزادان به آنچه برای آنها جالب است نگاه می کنند و محققان از این رفتار طبیعی برای درک عملکرد حافظه استفاده می کنند. پس از جمع آوری داده ها ، نوزادانی که تصویر آشنا را ترجیح می دهند با کسانی که ترجیح ندارند مقایسه شوند. نتایج نشان داد که هنگام ضبط خاطرات ، هیپوکامپ در نوزادان مسن فعال تر بود. همچنین ، فقط نوزادان مسن فعالیت در قشر orbitophonontal (ناحیه ای از مغز که به تصمیم گیری و شناخت کمک می کند) نشان دادند و این نشانگر پیشرفت قابل توجهی در مغز در این گروه سنی است.
دکتر لیلا دوواچی ، استاد روانشناسی در دانشگاه کلمبیا گفت: “آنچه در مورد حافظه در بزرگسالان می دانیم این است که ما اطلاعاتی را که برای ما بسیار مهم است ضبط و رمزگذاری می کنیم.” شگفت انگیزترین یافته این مطالعه نشان دادن این است که هیپوکامپ نوزاد نیز فرایند رمزگذاری را انجام می دهد ، حتی برای محرک هایی که ظاهراً برای آنها مهم نیست. “بنابراین چرا نوزادان جوان نمی توانند بعداً خاطرات خود را بازیابی کنند؟ هنوز مشخص نیست که چرا روند رمزگذاری حافظه در نوزادان بیش از 6 ماه قوی تر است ، اما این احتمالاً نتیجه تغییرات اساسی در بدن است.
“مغز کودک در این مرحله تغییرات گسترده ای را تجربه می کند ؛ از جمله رشد سریع هیپوکامپ.” به عبارت دیگر ، هیپوکامپ آنها ممکن است عبارات جستجوی مناسبی را برای یافتن خاطرات ذخیره شده دریافت نکند. اگرچه نوزادان نمی توانند بعداً خاطرات نوزادی را به خاطر بسپارند ، اما این دوره تأثیر قابل توجهی در رشد آنها دارد.
GetLage می گوید: “در این سن ، نوزادان در حال یادگیری حجم زیادی از اطلاعات هستند.” آنها با شنیدن صداها و معانی آنها ، زبان را یاد می گیرند. “آنها همچنین در مورد اعضای خانواده خود انتظاراتی را تشکیل می دهند و ویژگی های اشیاء و دنیای اطراف خود را بررسی می کنند.” یکی از راه های بارز دیدن این یادگیری ، واکنش نوزادان به کتاب ها و آهنگ های مکرر است. به گفته دوچی ، بارها و بارها خواندن یک کتاب یا خواندن یک آهنگ آشنا ارتباط عمیق تری بین والدین و نوزادان ایجاد می کند. همچنین ، تجربیات نوزادی ، حتی اگر بعداً فراموش شوند ، می توانند تأثیر ماندگار بر فرد داشته باشند.
یافته های جدید به یاد می آورند که نوزادی یک دوره بی اهمیت نیست ، اما نوزادان در این دوره چیزهای زیادی می آموزند. ایجاد فرصت هایی برای اکتشاف بصری می تواند نقش مهمی در پرورش مهارت های یادگیری آنها داشته باشد. سرانجام ، این مطالعه نشان می دهد که مغز نوزاد حتی در ماههای اولیه زندگی ، اطلاعات را ثبت می کند و اطلاعات را پردازش می کند ، اما بعداً توانایی بازیابی این اطلاعات را کاهش می دهد. بنابراین ، اگرچه ما نمی توانیم خاطرات دوران نوزاد خود را به خاطر بسپاریم ، این بدان معنی نیست که در آن زمان هیچ اتفاقی نیفتاده است. در مقابل ، آن دوره اساس رشد شناختی ، عاطفی و اجتماعی ما را تشکیل می دهد.
گفتگو در مورد این post