تیم جوان و نه چندان ستاره پاس در سوم بهمن 1371 بر بام فوتبال آسیا ایستاد و کاری کرد که تا به حال هیچ تیم ایرانی موفق به انجام آن نشد. در ایران هیچکس باور نمی کرد تیم جوان و یکدست فیروز کریمی شانس قهرمانی داشته باشد و نتایج عجیب و متفاوت این تیم چیزی نبود که برای قهرمانی خوشحالی کند اما این تیم نام های بزرگی را شکست داد. شرق و غرب آسیا و تنها جامی که او آن را به مجموعه افتخارات خود اضافه کرد.
پاس یکی از تیم های قدیمی و ریشه دار ایران بود که در اوایل دهه 1330 توسط عده ای نیروی انتظامی تاسیس شد و در 5 دهه بعد همواره یکی از قدرت های فوتبال ایران بود. این تیم چه قبل و چه بعد از انقلاب چندین بار قهرمان فوتبال ایران شد و تنها جامی که کسب نکرد قهرمانی آسیا بود. فیروز کریمی و بازیکنانی چون محسن گروسی، فرهاد عباسی، محمد شهبندیان، اکبر یوسفی، رضا امری، رضا رضایی منش، علیرضا حکیمی زاده، آرش نواموز، اصغر مدیررستا و … این جام را به مجموعه افتخارات این باشگاه اضافه کردند.
صعود عجیب به فینال منامه
پااس در آن سال نتایج خوبی گرفت و قبل از قهرمانی در مسابقات قهرمانی آسیا، قهرمان جام بین المللی میلز هند شد. در لیگ یکی از سه شانس برتر قهرمانی بودند اما نسبت به فصل قبل کمی ضعیف شدند. این تیم چندی پیش ستاره هایی چون محمد خاکپور، حمید استیلی و مارکار آقاجانیان را از دست داده بود اما اعتماد فیروز کریمی به بازیکنان جوانی چون مهدی تارتار، محمود شافعی و فرهاد عباسی جای خالی آنها را پر کرده بود. اما نتایج اولیه پاس فراز و نشیب های زیادی داشت و هیچکس را به قهرمانی امیدوار نکرد. آنها در بازی های مقدماتی شروع طوفانی داشتند و در دو بازی رفت و برگشت مقابل العربی قطر که در آن زمان تیم قدرتمندی بود در مجموع با نتیجه 4 بر 3 شکست خوردند و راهی مرحله گروهی شدند.
مرحله گروهی با حضور هفت تیم برگزار شد. پاس در گروه دوم با الوصل پاکستان و وهیب همگروه شد. آنها در اولین بازی خود با نتیجه یک بر صفر مغلوب اماراتی شدند و در دومین بازی خود با وهیب به تساوی یک بر یک دست یافتند. اما از آنجایی که وهیب با نتیجه 10-1 مغلوب الوصل شد، این پاس بود که تنها با یک امتیاز و به لطف تفاضل گل بهتر راهی مرحله یک چهارم نهایی شد.
بر اساس تساوی، پاس به مصاف یومیوری ژاپنی رفت. این تیم دو بازیکن مشهور برزیلی داشت و سرمربی آن گفت که برای قهرمانی به منامه آمده است و فقط برای رسیدن به فینال می خواهد در این بازی پیروز شود. اما این پاس بود که آخرین گل بازی را در وقت اضافه به ثمر رساند و 2-1 پیروز شد. مادیرستا و علیرضا حکیمی زاده گل ها را به ثمر رساندند. سرمربی تیم ژاپن پس از این بازی به اشتباه خود در مورد پاس اعتراف کرد و گفت که در قضاوتش در مورد پاس اشتباه کرده و فکر نمی کردم مقابل چنین تیمی بازی کند. به این ترتیب پاس در کمال تعجب به فینال رسید، جایی که الشباب عربستان و مربی معروفش کارلوس آلبرتو پریرا منتظر او بودند.
فیروز کریمی قهرمان جهان را خواباند
بزرگ ترین ستاره تیم عربستان سرمربی معروف برزیلی این تیم بود که پیش از آن با تیم ملی کشورش قهرمان جهان شده بود. فیروز کریمی در آن سال ها مربی رو به رشدی بود و به گفته بازیکنانش همیشه در حال مطالعه و یادگیری بود و برای به روز نگه داشتن او مقالات و کتاب هایی در مورد مسائل فوتبال از اروپا ارسال می شد اما همه اینها دلیل نمی شد که تحت الشعاع حضور سنگین کارلوس آلبرتو پریرا نباشید. او سال ها بعد در یک برنامه تلویزیونی اعتراف کرد که کاملا تحت تاثیر این مربی برزیلی بوده و به جای تماشای بازی، حرکات و رفتار او را در کنار زمین تماشا می کرده و سعی می کند از رفتار او حتی بازیکنان تیمش تقلید کند. تیم خود گیج در پایان بازی کریمی البته مچ رقیب معروفش را خواباند و همین پاس بود که با تک گل محسن گروسی تیم سرشناس عربستان را شکست داد و برای اولین و آخرین قهرمان آسیا شد. زمان اگرچه کریمی صادقانه به بیتجربه بودن و خام بودن خود در آن دوره از بازیها اعتراف کرد، اما تصمیمات شجاعانهای گرفت که باعث شد تیمش قهرمان شود. از جمله آنها اعتماد به جوانان بود. کریمی در بازی دوم با وجود بازگشت مدیر روستا و اکبر یوسفی از مصدومیت، باز هم همان جوانان را به میدان فرستاد و تیمش با ترکیبی مرموز و نامعلوم به مرحله بعد صعود کرد.
سالها بعد، گروسی در مصاحبهای گفت که هیچکس باور نمیکرد پاس قهرمان شود، اما تیمش شایسته این قهرمانی بود. وی ادامه داد: هیچکس در ایران فکر نمی کرد که بتوانیم قهرمان آسیا شویم، در واقع اصلاً انتظار چنین چیزی را نداشتند زیرا اکثر تیم های ایرانی در آسیا معمولاً نتایج خوبی کسب نمی کردند البته ما برای قهرمانی به مسابقات آمدیم. پاس تیمی جوان، یکدست و در حال توسعه بود و درخشش در جام باشگاه های آسیا بخشی از مسیری بود که ما برای تبدیل شدن به یکی از بهترین تیم های باشگاهی ایران طی می کردیم.
چند دهه بعد از آن سال، پاس تیمی عملاً به فراموشی سپرده شده و به دلیل تغییرات اجباری در مالکیت آن، دیگر خبری از آن در جامعه فوتبال ایران نیست.
گفتگو در مورد این post