علیرضا حیدری با اشاره به نتایج اقدامات دولت در کنترل تورم مواد غذایی و جبران این نرخ تورم بالا گفت: دولت مدعی است که از طریق برنامه کالاهای الکترونیکی و پرداخت یارانه، مواد غذایی با ارز ترجیحی وارد کشور می شود. به عبارت دیگر برخی از این اقلام وارد چرخه غذایی می شوند و به کالای نهایی تبدیل می شوند و در نهایت به دست مردم می رسند. این اقلامی که با ارز ترجیحی وارد می شود، کالاهای نهایی نیستند، بلکه کالاهای واسطه ای مانند سم، کود و علوفه هستند که با ارز ترجیحی وارد می شوند و به کالاهای نهایی کشور تبدیل می شوند.
وی ادامه داد: شاید دولت این اقلام را با ارز ترجیحی وارد می کند اما وقتی در چرخه تولید قرار می گیرد مصرف کننده این کالا را با قیمت درج شده در نرخ ترجیحی دریافت نمی کند.
این کارشناس اقتصادی گفت: نکته دیگر اینکه دولت برخی اقلام کالای نهایی را از طریق واردات کالاهای واسطه ای تامین می کند. مثلاً وقتی اقلامی مانند سم و کود یا سایر نهاده های کشاورزی وارد می شود، این اقلام در تولید محصول نهایی سهم دارند، اما سهم آن 100 درصد نیست، بنابراین دولت نمی تواند تضمین کند که سایر اقلام و اقلام را تامین کند. موارد مورد نیاز در فرآیند تولید محصول نهایی با ارز ترجیحی. و قیمت این کالاها در مکانیزم عرضه و تقاضا در بازار نیز با نرخ دلار آزاد تعیین می شود. سایر اقلام در تولید محصول نهایی از نرخ های دیگری تبعیت می کنند و در نهایت محاسبات پیش بینی شده محقق نمی شود.
حیدری با بیان اینکه تاثیر ارز ترجیحی بر قیمت نهایی به سهم کالاهای وارداتی با ارز ترجیحی در تولید محصول نهایی بستگی دارد، تصریح کرد: به یاد داریم که دولت در زمان حذف 4200 مدعی شد. ارزی که فقط ارز ترجیحی 4 تا 5 قلم کالا را حذف کرد. بنابراین قیمت سایر کالاها نباید تغییر کند و در عین حال همه با کنایه به این ادعا می نگریستند، زیرا کالاها روی یکدیگر اثر قیمتی دارند، آیا می توان قیمت کالا و قیمت کالا را تغییر داد. کالا از آن پیروی نمی کند؟
وی بیان کرد: موضوع دیگر بحث نظارت است، آیا نظارتی بر چرخه توزیع کالاهایی که با نرخ ترجیحی وارد کشور می شود وجود دارد تا مطمئن باشیم این کالاها با همان قیمت به نقطه هدف می رسند. ارز ترجیحی است و این تاثیر را دارد که این موضوع یکی است. مشکوک است و با توجه به سوابق تاریخی این موضوع صحت ندارد و نشان می دهد که در شرایطی که سیستم کنترل و نظارت ضعیف باشد، ممکن است اکثر این کالاها با قیمت های دیگر و نرخ ارز بازار آزاد وارد چرخه تولید شوند. بر قیمت تمام شده کالا تأثیر می گذارد. یک فینال دارند البته این اتفاق بارها در کشور ما افتاده است.
این کارشناس اقتصادی ادامه داد: وقتی این عوامل را کنار هم می گذاریم کاملا متوجه این واقعیت می شویم که انتظارات دولت واقعیتی نیست که در جامعه شاهد آن هستیم و این موضوع را از لمس مصرف کنندگان روی قیمت ها می توان فهمید. وقتی مصرف کننده محصولی را در بازار خریداری می کند، می بیند که قیمت ها متناسب با افزایش نرخ ارز حرکت می کند.
وی درباره اجرای طرح محصول برگ و عرضه غذا به دهک های کم درآمد با قیمتی کمتر از بازار گفت: سبد کالایی که در نقطه مصرف یعنی تامین کننده نهایی کالا این کالاها را عرضه می کند. در قیمت فروش، صرف نظر از نحوه محاسبه قیمت این محصول. قیمت فروش یارانه ای رسیده است، دولت اعلام کرده است که در کالابرگ سهمی در پرداخت قیمت آن محصول خواهد داشت و در نهایت محصول با همان قیمت سال 1401 به دست مخاطبان می رسد.
حیدری افزود: نکته ای که وجود دارد این است که در پرداخت های نقدی و این نوع یارانه ها چون قیمت ها بر اساس تقاضا تغییر نمی کند و دولت مابه التفاوت قیمت عرضه کننده و مصرف کننده را به صورت یارانه پرداخت می کند. مصرف کننده نهایی نتیجه تفاوت است. این قیمت ها سودی ندارد زیرا تابع تقاضای مصرف کننده یک تابع تعریف شده است که تغییر نمی کند، به عبارت دیگر در این گونه رفتارها شاهد ناکارآمدی بازار هستیم، یعنی هر چقدر دولت برای این یارانه پرداخت کند، رفاه به جامعه منتقل نمی شود. .
وی با بیان اینکه واقعیت این است که دولت در طرح کالابرگ موفق نبوده و نخواهد بود، تاکید کرد: زمانی می توان از تحقق اهداف یارانه ای صحبت کرد که رفاه به صورت یکسان به جامعه تزریق شود. نمونه این موضوع می تواند توزیع رایگان واکسن کرونا باشد که دولت با واکسیناسیون رایگان از هزینه های سنگین این بیماری جلوگیری می کند و در عین حال برای جامعه رفاه ایجاد می کند و این یک مثبت خارجی است. اثر
حیدری ادامه داد: اما در اجرای کاتالوگ محصولات شاهد تاثیر خارجی منفی هستیم که با وجود اعطای یارانه، سطح رفاه مصرف کننده به همان نسبت افزایش نمی یابد و این رفاه از بین می رود. علیرغم اینکه بخشی از منابع دولتی در این بخش هزینه می شود، اما از آنجایی که کارکرد تقاضای مصرف کننده یک کارکرد ثابت است، رفاه ایجاد نمی شود و در واقع هزینه های دولت در طرح کالایی هدر می رود و عملا این امر طرح رفاه را از دست داده و جنبه های بیشتری دارد. تبلیغات دارد.
این کارشناس اقتصادی تاکید کرد: این اقدام ناکارآمدی ایجاد می کند و در ناکارآمدی چون تخصیص بهینه صورت نمی گیرد، اثر بهبودی مشاهده نمی شود.
گفتگو در مورد این post