محققان دریافتند که تغییرات آب و هوایی ممکن است باعث ویرانی در جامعه روم باستان شده و باعث شیوع بیماری های ویرانگر شده باشد.
پروکوپیوس قیصریه، مورخ بیزانسی، نوشت که شیوع طاعون ژوستینیانوس در قرن ششم مانند بیماری طاعونی بود که نسل بشر را به ورطه نابودی کشاند. شیوع طاعون ژوستینیانوس در قرن ششم پس از میلاد، امپراتوری بیزانس، امپراتوری ساسانی و تمامی بنادر پیرامونی دریای مدیترانه را تحت تأثیر قرار داده بود. این طاعون مهلک در حدود دو قرن بین ۲۵ تا ۵۰ میلیون نفر را از سراسر جهان کشته است.
همه گیری قرن ششم که امروزه به عنوان طاعون بوبونیک یا طاعون بوبونیک شناخته می شود، رایج ترین شکل طاعون است. این بیماری معمولاً با تب شروع می شود و به دنبال آن تورم در کشاله ران و زیر بغل و سپس کما یا دلیریوم و در نهایت مرگ رخ می دهد. پروکوپیوس نوشت: “بیماری هیچ علتی در محدوده عقل بشری ندارد.”
به گزارش ساینتیفیک امریکن، در مطالعه جدیدی که روز جمعه منتشر شد، دانشمندان گسترش طاعون قرن ششم و سایر بیماری های جهانی در امپراتوری روم را به تغییرات آب و هوایی آن دوره مرتبط می دانند. این مطالعه به وضوح بیان می کند که دوره های هوای سرد و خشک در شبه جزیره ایتالیا همزمان با شیوع طاعون بزرگ در امپراتوری است. این بدان معناست که تغییرات آب و هوایی باعث ایجاد تنش در جامعه روم شده و منجر به گسترش چنین جنایاتی شده است.
کارین زونولد، میکرودیرینه‌شناس از دانشگاه برمن و یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: «ارتباط بین این دو (تغییر آب و هوا و جهانی‌شدن) آنقدر واضح بود که من به عنوان یک دانشمند شگفت‌زده شدم.
به گفته نویسندگان، این مطالعه، به عنوان اوج تلاش ۱۰ ساله، نشان می دهد که چگونه تغییرات آب و هوایی باعث عواقب ناگوار در جوامعی می شود که قدرت کافی برای مقابله با تغییرات مرگبار رخ داده را ندارند. یافته های این مطالعه برای جوامع امروزی نیز صدق می کند، زیرا جهان با گرمایش جهانی ناشی از فعالیت های انسانی دست و پنجه نرم می کند.
اندازه گیری مستقیم کمی از دمای هوا از دوره های قدیمی تر از چند صد سال وجود دارد. از این رو، دانشمندان از روش های غیرمستقیم به نام «پراکسی» برای بررسی تاریخچه آب و هوای زمین استفاده می کنند. روش های پروکسی شامل شمارش حلقه های درخت سالانه و صفحات یخی است که در طول زمان بر روی یخچال ها و کلاهک های یخی رسوب کرده اند.
با این حال، هنوز هیچ مطالعه ای در مورد حلقه های درختی آب و هوای ایتالیا را در دوره امپراتوری نشان نداده است و بیشتر یخچال های طبیعی در کوه های آلپ در شمال قرار دارند و در نتیجه نمی توان به طور مطمئن آب و هوای جنوب را تعیین کرد. با مراجعه به آنها
بنابراین زونولد و همکارانش به بهترین رکورد بعدی روی آوردند: کیست‌های پوسته‌مانند فسیل شده میکروارگانیسم‌هایی به نام dinoflagellata که از رسوبات کف دریا در خلیج تارانتو ایتالیا به دست آمد. با کاهش یا افزایش دمای دریا، گونه های دوکفه ای در آب دریاهای باستانی نیز تغییر کردند. محققان می توانند تغییرات آب و هوایی را از روی کیست های متمایز این گونه تعیین کنند. آنها با تجزیه و تحلیل فسیل‌ها در لایه‌های مختلف رسوبات، تصویری دقیق از «دیرینی اقلیم» جنوب ایتالیا از زمانی بین ۲۰۰ قبل از میلاد تا ۶۰۰ پس از میلاد به دست آوردند که با یک دوره سه ساله از هم جدا شده است.
بازسازی دیرینه اقلیم نشان داد که دوره‌های سردتر (متوسط دما به سه درجه سانتی‌گراد کمتر از دمای قرن‌های قبل می‌رسید) با گزارش‌های رومی درباره طاعون بزرگ مصادف بود: طاعون آنتونین (نوعی طاعون بوبونیک) از حدود ۱۶۵ تا ۱۸۰ پس از میلاد، طاعون قبرس. از حدود ۲۱۵ تا ۲۶۶ بعد از میلاد و بیماری جهانی که در حدود ۵۴۱ تا ۵۴۹ بعد از میلاد تحت عنوان طاعون ژوستینیان شروع شد و تا سال ۷۶۶ بعد از میلاد ادامه داشت.
کایل هارپر، مورخ دانشگاه اوکلاهاما و یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید که سکولاریزاسیون مستقیماً از کاهش دما سرچشمه نمی‌گیرد، بلکه بیشتر به دلیل اختلالات تغییرات آب و هوایی در جامعه رومی است. این اختلالات شامل کاهش منابع غذایی، شیوع موش ها، پشه ها و سایر آفات بود. سرما ذاتا بد نیست. هنگامی که تغییرات آب و هوایی سریع رخ می دهد، با تغییر اکوسیستم باعث بی ثباتی و سپس بحران می شود.
سوابق آب و هوایی از مناطق دیگر نیز نشان می دهد که خنک شدن در آن دوره جهانی بوده و احتمالاً به دنبال یک سری فوران های آتشفشانی عظیم بوده است. با این حال، علت سرد شدن همزمان با طاعون آنتونین و طاعون قبرس هنوز مشخص نیست. زونولد می گوید که احتمالاً نوسانات طبیعی آب و هوا مقصر همه حوادث هستند.
جان هالدون، مورخ دانشگاه پرینستون که تأثیر تغییر آب و هوا بر تاریخ را مطالعه می کند، گفت: “این مطالعه به درستی ارتباط بین تغییرات آب و هوا و شیوع بیماری ها را نشان می دهد، بدون اینکه بگوییم این دو به طور مستقیم با هم مرتبط هستند.” او همچنین می افزاید که این مطالعه نمونه خوبی از همکاری مورخان و دانشمندان برای تفسیر شواهد و رویدادهای گذشته است.
سایر محققان نیز بر این باورند که مطالعه جدید برای بررسی واکنش ها به ارتباط بین تغییرات آب و هوا و گسترش بیماری ها در دنیای مدرن بسیار مناسب است. اما باید توجه داشته باشیم که برخلاف بسیاری از جوامع امروزی، در روم باستان، دسترسی به غذا محدود بود. زمانی که اقتصاد آنها رونق داشت، مازاد تولید می کردند، اما بودجه بسیار ناچیز بود. در نتیجه، زمانی که آب و هوا تغییر می کند، حتی کوچکترین تغییرات حاصل از آن بسیار مهم است.
یافته های این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.
منبع: زومیت
گفتگو در مورد این post