یونس ژاله در گفتگوی تفصیلی با خبرنگار بازار با بیان اینکه توسعه طیف وسیعی از تحولات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را در بر می گیرد و هدف آن تامین رفاه و آسایش بیشتر جامعه است، گفت: یکی از نکات طلایی که باید مورد توجه قرار گیرد. در برنامه ریزی توسعه قرار نمی گیرد، خلق ثروت است.
وی با بیان اینکه وجود تفکر ثروت آفرینی عامل توسعه یک کشور است، تصریح کرد: تولید ثروت به عنوان کاتالیزور توسعه پایدار و همه جانبه نقش محوری دارد. رابطه بین خلق ثروت و توسعه یک رابطه پویا است و هر دو عامل در یک تعامل پیچیده بر دیگری تأثیر می‌گذارند. توسعه در هسته خود به دگرگونی مثبت یک جامعه اشاره دارد که شامل بهبود استانداردهای زندگی، آموزش، مراقبت های بهداشتی، زیرساخت ها و رفاه کلی است.
تولید ثروت شامل تولید ارزش اقتصادی از طرق مختلف از جمله تولید، تجارت و نوآوری است
وی افزود: از سوی دیگر تولید ثروت شامل تولید ارزش اقتصادی از طرق مختلف مانند تولید، تجارت و نوآوری است. رابطه بین توسعه و خلق ثروت همزیستی است، زیرا فرآیند تولید ثروت، شتاب توسعه را تقویت و حفظ می کند. از سوی دیگر، توسعه نیز به نوبه خود، زمینه مساعدی را برای افزایش ثروت ایجاد می کند. یکی از مکانیسم های کلیدی که از طریق آن توسعه و تولید ثروت با هم تعامل دارند، رشد اقتصادی است. همانطور که یک جامعه توسعه می یابد، اقتصاد آن تمایل به رشد دارد که منجر به افزایش تولید، درآمد و فرصت های شغلی می شود.
لزوم توجه به نیروی کار ماهر
رئیس اتاق بازرگانی تبریز ادامه داد: این گسترش اقتصادی که تحت تأثیر عواملی مانند پیشرفت‌های فناوری، بهبود زیرساخت‌ها و نیروی کار ماهر است، به خلق ثروت کمک می‌کند.
ژائله با اشاره به اینکه آموزش و توسعه سرمایه انسانی نیز نقش مهمی در افزایش رابطه توسعه و تولید ثروت دارد، ادامه داد: یکی از حیاتی ترین مفاهیم برای نشان دادن توسعه اقتصادی یک کشور وجود رشد اقتصادی مناسب است. در ایران چند سالی رونق اقتصادی تجربه شده و سپس رکودهای اقتصادی در کشور به وجود آمده است.
با افزایش درآمدهای نفتی، رونق کاذب در اقتصاد ادامه یافته و با کاهش آن، رکود در اقتصاد حاکم شده است.
وی سپس گفت: آیا می توان گفت کشور در سال های آبادانی توانسته توسعه یابد؟ پاسخ منفی است. دلیل این امر این است که با افزایش درآمدهای نفتی، رونق کاذب در اقتصاد ادامه یافته و با کاهش آن، رکود در اقتصاد حاکم شده است. به عبارت دیگر، رونق اقتصادی نتیجه تولید ثروت نبوده است.
ژائله با بیان اینکه اگر فکر ایجاد ثروت در کشور وجود دارد؛ می توان با درآمدهای نفتی مشکلات اقتصادی را به نحو احسن حل کرد و زودتر توسعه اقتصادی را در کشور به ارمغان آورد. می توان گفت: هر جامعه ای باید به نیروهای متخصص خود بها داده و بر اساس تخصص آنها برای توسعه برنامه ریزی کند.
در برنامه ریزی جایی برای کارآفرینان تعریف نشده است
رئیس اتاق بازرگانی تبریز افزود: متخصصان تولید ثروت کارآفرین، تولیدکننده و صادرکننده هستند اما با وجود این در برنامه هفتم توسعه هیچ اشاره ای به اهمیت و نقش کارآفرینان و بخش خصوصی نشده است. رشد اقتصادی 8 درصدی باید توسط بخش خصوصی ایجاد شود، اما مشاهده می شود که در برنامه ریزی ها جایی برای کارآفرینان وجود ندارد.
وی گفت: برنامه هفتم توسعه حول محور نقش پررنگ دولت و سازمان های دولتی نوشته شده است و برنامه مشخصی برای حضور بخش خصوصی در آینده 5 ساله کشور وجود ندارد. در این میان اقتصاد باید حول محور بخش خصوصی و با حضور کارآفرینان برنامه ریزی شود و دولت نقش نظارتی خود را ایفا کند. تا زمانی که تفکر ثروت آفرینی در کشور حاکم نشود و برنامه ریزی بر این مفهوم نباشد، توسعه واقعی اقتصادی در کشور اتفاق نمی افتد.
وجود تورم در اقتصاد ما ناشی از وجود ثروت اندوزی و تفکر سوداگرانه است.
وی سپس گفت: قدرت تفکر برای تولید و خلق ثروت تنها محدود به رشد اقتصادی نیست. وجود تورم در اقتصاد ما ناشی از وجود ثروت اندوزی و تفکر سوداگرانه است. در واقع منابعی که باید در اختیار کارآفرینان و تولیدکنندگان باشد در اختیار دلالان است و این وضعیت هر روز بدتر می شود.
ژائله افزود: همچنین منابعی که تولیدکنندگان به عنوان مالیات در اختیار دولت قرار می دهند تا صرف توسعه و تقویت زیرساخت های اقتصادی شود برای پرداخت حقوق کارکنان دولت استفاده می شود. برای توسعه کشور باید زیرساخت های اقتصادی کشور تقویت شود. از آنجایی که تقویت این زیرساخت ها مستلزم حضور دولت است و هزینه تقویت آن به عنوان مالیات توسط جامعه پرداخت می شود، بنابراین هدف از پرداخت مالیات این است که کالاهای عمومی توسط دولت تولید شود و بستر تولید ثروت توسط تولیدکنندگان فراهم شود. ارائه شده است.
هر روز وضعیت تولید تضعیف می شود و با همین تورم ناشی از حجم دولت، کسری بودجه ایجاد می شود.
رئیس اتاق بازرگانی تبریز بیان کرد: اتفاقی که در اقتصاد کشور ما می افتد این است که درآمدهای ناشی از پرداخت مالیات به پرداخت کنندگان باز نمی گردد و این چرخه باعث عدم توسعه اقتصادی در کشور می شود. مسلم است که نتیجه چنین وضعیتی بزرگی بیش از حد دولت، تضعیف بخش خصوصی و پیدایش تورم است. در چنین شرایطی هر روز وضعیت تولید تضعیف می شود و با همان تورمی که ناشی از بزرگی دولت است، کسری بودجه ایجاد می شود. نتیجه کسری بودجه یک ریسک سیستماتیک در کل اقتصاد است که نتیجه عدم تعادل انرژی، وضعیت نامناسب حمل و نقل، سهمیه بندی منابع پولی و غیره است.
وی بیان کرد: عدم تفکر ثروت آفرینی در برنامه ریزی های کشور باعث شده تا برنامه توسعه به تعادل بخشی به بودجه دولت محدود شود. تجربه کشورهای موفق گواه این امر است. کسری بودجه در کشورهایی که رکود اقتصادی حاکم است می تواند بسیار مناسب باشد.
وی با تاکید بر اینکه اکثر کشورهای موفق معمولا کسری بودجه بالایی دارند، اما از آنجایی که کسری بودجه برای خلق ثروت ایجاد می شود، نتیجه مطلوبی برجای گذاشته است، گفت: کسری بودجه دولت در آن کشورها به منظور تقویت زیرساخت های اقتصادی و رفع آن است. مانعی بر سر راه تولید ثروت است و به همین دلیل موجب توسعه اقتصادی می شود. در کشور ما متعادل سازی بودجه با هدف تامین هزینه های جاری است و به همین دلیل نمی توان آن را موفقیت آمیز تلقی کرد.
وی افزود: توسعه و ثروت آفرینی عمیقاً به هم گره خورده است و هر یک هم علت و هم معلول دیگری است. رابطه همزیستی بین این دو فرآیند، ستون فقرات پیشرفت اجتماعی را تشکیل می‌دهد و یک حلقه بازخورد مثبت ایجاد می‌کند که منجر به بهبود پایدار در استانداردهای زندگی، رفاه اقتصادی و رفاه کلی می‌شود. شناخت و پرورش این رابطه برای تقویت توسعه همه جانبه و پایدار در هر جامعه ای ضروری است. میزان رابطه توسعه و تولید ثروت عمیق و چندوجهی است و بر جنبه های مختلف پیشرفت یک جامعه تأثیر می گذارد.
رئیس اتاق بازرگانی تبریز ادامه داد: برنامه ریزی برای تولید ثروت در سایر موضوعات و برنامه های توسعه دیده نمی شود. در موضوع مهمی مانند مدیریت آب راهبرد خاصی صورت نگرفته است و با مشخص شدن چند معیار کمی نمی توان به تحقق آن بسنده کرد. در برنامه هفتم باید مشخص شود که مشکل آب چقدر به بخش انسانی و عدم مدیریت مربوط است و چقدر با تغییرات اقلیمی مرتبط است و راه حل آنها چیست؟
بخش خصوصی و تولیدکنندگان حتی به کوچکترین عوامل اقتصادی، سیاسی و جغرافیایی حساس هستند و برای آن برنامه‌ریزی می‌کنند، اما از پتانسیل آنها در توسعه هیچ یک از طرح‌های توسعه استفاده نمی‌شود.
وی بیان کرد: بخش خصوصی به این موضوع واقف است که مشکل آب علاوه بر مشکلات شرب می تواند امنیت غذایی کشور را نیز مختل کند. از این رو همواره مشکلات را رصد کرده و برای آنها راه حل ارائه کرده است. ثروت آفرین به همه چالش ها واقف است و از هیچ فرصتی برای تولید ثروت برای جامعه دریغ نمی کند، اما ثروت آفرینان از هر فرصتی برای افزایش سود خود استفاده می کنند و مانع توسعه اقتصادی کشور می شوند.
ژائله سپس با اشاره به اینکه بخش خصوصی و تولیدکنندگان حتی به کوچکترین عوامل اقتصادی، سیاسی و جغرافیایی حساس هستند و برای آن برنامه دارند، اما از پتانسیل آنها در تدوین هیچ برنامه توسعه ای استفاده نمی شود، گفت: به عنوان مثال تغییر میانگین یک درجه دما می تواند بحران ارزی کشور را تحت تاثیر قرار دهد و لازم است از قبل برنامه ریزی شود. با افزایش دمای هوا امکان کاهش تولید محصولات کشاورزی و افزایش واردات غلات و افزایش احتمال فشار بر منابع ارزی را افزایش می دهد. برنامه ریزان توسعه یک قاعده کلی به دور از واقعیت های جامعه تدوین کرده اند و در صورت عدم تحقق، راهبرد جایگزینی برای برنامه های مدون ندارند.
وی در پایان گفت: برنامه های توسعه باید بر اساس تفکر ثروت آفرینی باشد و تا زمانی که چنین تفکری وجود نداشته باشد نمی توان به توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی امیدوار بود.
گفتگو در مورد این post