به نظر می رسد روندی که در چند سال اخیر لباس مجریان و گویندگان زن را تغییر داده است، نوعی هماهنگی و همراهی با واقعیت های مرسوم جامعه است.
به گزارش ایران تحلیل، نور نیوز در یادداشتی نوشت:
گویی واقعیت های خشن اجتماعی این رسانه را متقاعد کرده است که در چارچوب موازین شرعی تن به دادن امتیاز و تسامح کند. ای کاش البته «جام جم» در شرایط اختیارات بیشتر با چنین امتیازات معقولی موافقت می کرد.
حضور یک مجری زن با پوشش کم حاشیه در یک برنامه تلویزیونی، واکنش گسترده ای را در محافل خبری و رسانه های داخلی و خارجی به دنبال داشت. ژیلا صادقی یکی از مجریان و مجریان تلویزیون در یکی از آخرین اجراهای خود به جای استفاده از پوشش معمول و متعارف مجریان (چدر یا مانتو) از ترکیب کت، دامن و شال استفاده کرد تا اولین زن نباشد. به عنوان مهمان یا یک کارشناس برنامه، اما به عنوان مجری یک برنامه زنده تلویزیونی لباس متفاوتی پوشیده است.
چرا تغییر؟
اگرچه لباس جدید خانم صادقی از نظر میزان پوشش کمترین تفاوتی با مانتو و حتی چادر ندارد، اما نفس این تغییر از سوی صدا و سیما به عنوان آغازی بر پذیرش رسمی «دیگر» تعبیر شده است. انواع پوشش زنان» از نظر برخی تحلیلگران اجتماعی. به گفته این مفسران، موضوعی به ظاهر ساده مانند استفاده مجری زن از کت و دامن، نشان از تغییر سیاست های صدا و سیما در حوزه پوشاک زنانی است که در رسانه ملی فعالیت می کنند. البته می توان گفت صداو سیما نیز مانند بسیاری از ارگان های رسمی در سال های گذشته برای بانوان و حتی همکاران مرد لباس فرم مشخص کرده بود و اکنون تغییراتی در قالب این لباس ایجاد کرده است.
اگرچه ماهیت این تغییر به دلیل اینکه صرفاً یک اقدام رسمی است نمی تواند موضوع مهمی باشد، اما به دلیل جایگاه حاکمیتی رسانه ملی توجه بسیاری را به خود جلب کرده و منشأ تحلیل ها و تحلیل های بسیاری شده است. تعابیری که مسلماً بسیاری از آنها فایده ای از واقعیت ندارند. برخی این اقدام را تصمیمی کلان برای اتخاذ رویکردی ملایم‌تر در حوزه حجاب تفسیر کرده‌اند. استدلال این تحلیل گران این است که در ساختار فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، صدا و سیما به طور سنتی نماینده و حامل گفتمان رسمی نظام محسوب می شود و به همین دلیل، نوع پوشش آنها نماینده رسمی حجاب ایده آل است. مدل یا همان طور که برخی دوست دارند، «حجاب سطح» از طریق قاب رادیویی است.
این گروه بر این باورند که رسانه ملی همواره الگوی حجاب حداکثری را برای مجریان و گویندگان زن اعمال کرده است، اما مدتی است که در چارچوب این مدل تسامح ها و ساده سازی هایی را انجام داده است. از مدتی پیش رنگ های متنوعی به مانتوها رسیده است. مدتی است که الزام ماسک برداشته شده و مجریان زن مجاز به استفاده از شال و روسری رنگی هستند. حتی گاهی مجریان لباس های رنگارنگ و شاد اقوام ایرانی را می پوشند و برنامه را اجرا می کنند. در تمامی این موارد، سیاست های پوشاک در عین پوشش حداکثری با تغییراتی در فرم و ظاهر مواجه بوده است.
پر واضح است که این تحلیل حداقل در بخش مربوط به تغییر سیاست ها پیرامون اصل حجاب نمی تواند به واقعیت نزدیک باشد، زیرا پوشش جدید مجری رادیو هیچ تفاوتی با گذشته نداشته است که باعث تحریف شود. اصل حجاب
در حال حاضر پوشش زنان در جامعه از نظر تنوع و رنگ لباس و لباس زنانه در تلویزیون دارای تفاوت های چشمگیری است و اگر مدیران صدا و سیما رویکرد جدیدی را در پیش گیرند با رعایت دقیق پوشش حداکثری مجریان زن در این رسانه ، تلاش می کنند فاصله خود را با پوشش مرسوم زنان در جامعه امروز ایران تا حدودی ترمیم کنند، اقدامی قابل توجه است.
تاکتیک های انتخاباتی با کت و دامن!
در مقابل و در تقابل با این تحلیل، کسانی معتقدند که اولاً با تکیه بر یک مثال نمی توان به تغییر یا تسامح صدا و سیما در سیاست پوشش و بازنمایی لباس نتیجه گرفت. مجریان زن؛ ثانیاً رفتارهایی مانند تنوع در پوشش را باید ابتکار فردی مجری یا تهیه کننده برنامه یا حتی مدیر شبکه دانست و این به تنهایی برای شاهد تغییر نهادی در رویکرد صدا و سیما در رشته پوشاک
این گروه ترجیح داده اند این تغییر نه چندان غیرعادی را با دریچه سیاست زدگی تحلیل کنند و در آستانه نزدیک شدن به ایام انتخابات آن را امتیازات و تسامح های موقتی بدانند. این گروه مدعی است صدا و سیما در تمام ادوار انتخابات کشور شرایط و فضای متفاوتی پیدا می کند. بسیاری از کسانی که تا روزهای انتخابات فرصت حضور در قاب این رسانه را نداشتند، سهمی از موج های جام جم در حال و هوای انتخاباتی کشور می گیرند. مجریان و گویندگان هم در گفتار و هم در ظاهر آزادتر و دست بازتر هستند.
بنابراین تحلیل، تاب آوری صدا و سیما چه در برابر سخنان صریح و انتقادی مهمانان و چه در برابر رفتارها و پوشش های نامتعارف مجریان و برنامه سازان بیش از آنکه نشانه ای از تحول ساختاری باشد، حکایت از یک تحول ساختاری دارد. رفتار موقت برای افزایش مشارکت مردم در انتخابات!
اگرچه در فضای سیاست زدگی، این تحلیل ممکن است با اقبال مواجه شود، اما قطعاً این گونه رویکردها و تعابیر به نوعی پوپولیسم آلوده است و عنصر محوری آگاهی و شناخت جامعه فهیم ایران را در نظر نمی گیرد و طبیعتاً نمی تواند باشد. تاثیر گذار.
توجه رسانه ملی به وجود تنوع در جامعه
در موسسات رسانه ای فراگیر به ویژه سازمانی مانند صدا و سیما که نهاد رسمی نظام در حوزه رسانه است، لباس صرفا وسیله پوشش نیست، حتی ماهیت زیبایی شناختی و بصری ندارد. پوشاک در این رسانه چیزی است که برخی از اندیشمندان علوم اجتماعی از آن به عنوان «کالاهای نمادین» یاد می کنند. کالاهای نمادین نشانه های کلیدی طبقه هستند و باعث شناسایی و تمایز می شوند. با این اعتبار، شکی نیست که صداوسیما نمی تواند به سادگی از اهمیت کالاهای نمادین مانند پوشش مجریان خود غافل شود.
به نظر می رسد روندی که طی چند سال اخیر باعث تغییر لباس مجریان و گویندگان زن در این رسانه شده، نوعی توجه به وجود تنوع در جامعه و تلاش برای بازنمایی سلیقه های مرسوم، آن سوی دیوارهای جام جم است. هنوز در یاد مخاطبان است که در سال های نه چندان دور نوع و رنگ پوشش گویندگان و مجریان رادیو به یکی دو رنگ تیره محدود می شد.
کمترین چهره پردازی و گریم با مقاومت ها و اعتراض هایی مواجه شد. حال به نظر می رسد وجود تنوع در جامعه به عنوان یک واقعیت مسلم، صدا و سیما را متقاعد کرده است که در نظریات مصرف فرهنگی خود، سایر سلایق جامعه را نیز در نظر بگیرد و در چارچوب موازین شرعی امتیازات و تسامح هایی را انجام دهد.
برای یک رسانه فراگیر، محصور کردن خود در چارچوب غیرقابل انعطاف باورهای یک جانبه و مقاومت در برابر واقعیت های مشترک جامعه، مطلقاً فضیلتی نیست. اینکه صدا و سیما مجری را برای شکستن حصار محدود لباس های متحدالشکل و یک شکل پذیرفته و پذیرفته است که تنوع پوشش را بر اساس موازین شرعی جایز و پسندیده بداند، نشان می دهد که مرجع حکیم در سطح ملی. رسانه ها به درستی به دنبال افزایش جذب هستند. سلایق مخاطب متفاوت است و واقعیتی به نام قدرت مدنی می تواند ساختارهایی را که قبلاً سرکوبگر بودند گسترش دهد.
گفتگو در مورد این post