دانشمندان آمریکایی و چینی در سال ۲۰۲۰ با استفاده از تکنیک های مهندسی ژنتیک توانستند طول عمر کرم های نماتد را تا ۵ برابر افزایش دهند که می تواند کلید تحقیق در مورد افزایش طول عمر انسان باشد. با این حال، برخی معتقدند که طول عمر ممکن است چندان خوب نباشد.
کرم‌های نماتد به دلیل شباهت آنها در برخی مدارهای ژنتیکی با انسان، اغلب در تحقیقات روی فرآیند پیری آزمایش می‌شوند. اما از آنجایی که این کرم‌ها فقط چند هفته عمر می‌کنند، تصور اینکه می‌توان با این روش ۵ برابر عمر انسان را افزایش داد تا هر کدام از ما ۵۰۰ سال عمر کنیم، شاید کمی دور از ذهن باشد.
ما در حال حاضر بسیار بیشتر از اجداد شکارچی خود که قبل از ۴۰ سالگی مرده اند زندگی می کنیم. با این حال، برخی از مردم معتقدند که زندگی طولانی تر از حد معمول برای انسان چندان خوب نیست.
آنها استدلال می کنند که عمر طولانی تر از حد معمول می تواند منجر به رشد جمعیت، نیاز به منابع بیشتر و در عین حال ایجاد زباله، انتشار کربن و آلودگی بیشتر در کره زمین شود.
این در حالی است که افزایش غلظت گازهای گلخانه‌ای، آلودگی میکروپلاستیک، اثرات رادیواکتیو ناشی از آزمایش بمب اتمی و ده‌ها اثر فزاینده انسان بر محیط‌زیست، زمین را در وضعیت بدی قرار داده است.
اما به نظر می رسد با افزایش طول عمر انسان، میزان زاد و ولد کاهش می یابد. بهبود مراقبت های بهداشتی در چند دهه اخیر و افزایش طول انسان باعث شده است که افراد در سنین بالاتر صاحب فرزند شوند و تعداد فرزندان آنها نیز کمتر از گذشته باشد.
بنابراین جمعیت جهان مانند گذشته در حال رشد نیست و بسیاری از کشورهای ثروتمند مانند کشورهای اروپایی با کاهش نرخ زاد و ولد و کاهش جمعیت مواجه هستند.
مردم ژاپن بالاترین میانگین امید به زندگی را در مقایسه با سایر مردم جهان دارند. میانگین امید به زندگی در این کشور ۸۴ سال و نرخ زاد و ولد نزدیک به یک است. بر اساس داده ها، امید به زندگی ژاپنی ها در سال ۱۹۶۰ کمتر از ۷۰ سال بوده و نرخ زاد و ولد بالاتر از دهه های اخیر بوده است.
بنابراین تا زمانی که مردم فرزندان کمتری داشته باشند، شاید همه ما بتوانیم کمی بیشتر زندگی کنیم. با افزایش امید به زندگی در بریتانیا، تخمین زده می شود که حدود یک سوم مردم تا ۱۰۰ سال عمر کنند.
اینکه آیا کیفیت زندگی در دوران سالمندی در کشورهایی که امید به زندگی بالاتر است، مطلوب است یا خیر، بحث دیگری است. مطالعات انجام شده در این کشورها نتایج متفاوتی را در این زمینه نشان داده است.
در همین حال، شکاف بین امید به زندگی در کشورهای ثروتمندتر و فقیرتر، این گمانه زنی را افزایش داده است که داروها و فناوری های افزایش دهنده زندگی برای رسیدن به کشورهای کمتر توسعه یافته بیشتر طول می کشد.
امروزه مردم برخی از کشورهای آفریقایی به طور متوسط دو یا سه دهه قبل از ژاپنی ها می میرند. بنابراین با توجه به نابرابری‌هایی که در حال حاضر وجود دارد، آیا اخلاقی است که افراد بیشتری در کشورهای ثروتمندتر زندگی کنند که منابع بیشتری مصرف می‌کنند؟
اگر بخواهیم در مورد آن منصف باشیم، اولین هدف ما باید افزایش امید به زندگی در آفریقا و بقیه بخش‌های کمتر توسعه‌یافته جهان باشد و اطمینان حاصل کنیم که زندگی طولانی‌تر برای همه در دسترس است.
منبع: یورونیوز
گفتگو در مورد این post