به گزارش صبح؛ فال گرفتن از آثار ادبی یکی از باورهای قدیمی این کشور است. در گذر زمان، ساکنان این دیار به نویسندگانی مراجعه میکردند که گمان میکردند از واژههای درست بهره میبرند. اما در گذر زمان تنها تفل تا حافظ در فرهنگ عامه ما باقی مانده است
تو را غایب به خدا می سپارم
تو روح منی و با تمام وجودم دوستت دارم
تا زیر پای زمین کفن نگذارم
باور نکن که من دست تو را گرفته ام
محراب ایبرویت پاناما تا سحر
دست نمازم را روی گردنت گذاشتم
من می خواهم به بابل هاروت بروم
من صد نوع جادو می کنم تا برایت بیاورم
می خواهم پیش من بیایی ای دکتر بی وفا
صبور، محقق منتظر شماست
صد نهر آب را از پهلو بسته ام
بر عطر دانه عسلی که در دلت کاشتی
خونم ریخته شد و غمم با عشق برطرف شد
من از خنجر شما سپاسگزارم
ما گریه می کنیم و منظورم این سیل اشک است
این بذر عشقی است که در دل خود می کارید
10 مرتبه از کرم پهلو تا سوز دل
پای خانه، مرا می بینی
حافظ شراب و شهید و رندی وضعیت شما نیست
شما این کار را به طور کلی انجام می دهید و من شما را ترک می کنم
واژه نامه:
بذر عشق: بذر عشق / گوهر استعاری اشک
تفسیر شعر:
به هدف خود رسیده اید، افکار بد نداشته باشید و حسرت گذشته را نخورید. بعد از این وقت خود را به شادی بگذرانید زیرا فرصتی برای از دست دادن است.
گفتگو در مورد این post