به گزارش گروه اقتصاد ورزش، کمتر کسی است که محمد مایلی کهن را بشناسد و از مصاحبه های او حمایت نکند. مربی و بازیکنی دلسوز که حرف هایش را صریح می گوید، همانطور که در آخرین گفت و گو می بینید:
آیا پرسپولیس می تواند در 7 هفته باقی مانده اختلاف امتیاز با استقلال را جبران کند و قهرمان شود؟
بله، پارسال وضعیت بدتر بود. اگر یادتان باشد در هفته های آخر سپاهان به ملوان باخت و پرسپولیس هم سبقت گرفت و قهرمان شد. همین پارسال حال ملوان خوب نبود و مشخص شد که سقوط نمی کند. فوتبال همین است.
اخیرا استقلالی ها پرسپولیس را به سود داوری متهم کرده اند و حتی گفته اند بیشتر داوران پرسپولیسی هستند. درباره این تنش ها چه می گویید؟
خب اینها همیشه در فوتبال ما بوده و هست. فکر می کنم حتی اگر VAR هم بیاوریم، اوضاع بهتر نمی شود.
چرا؟ چون ظرفیت استفاده از این امکان وجود ندارد؟
در کل شرایط این گونه است، به هر حال فشار مخاطب باعث می شود از زیر بار انتقاد فرار کنیم.
شما همیشه طرفدار مربی داخلی بودید. حالا می خواهید پرسپولیس با مربی خارجی قهرمان شود یا استقلال با مربی داخلی؟
نه، اولا این تیم پرسپولیس متعلق به آقای گل محمدی است و بی انصافی است که آن را تیم این مربی برزیلی بنامیم. کمک آقای گل محمدی بود. حتما یادتان هست یک زمانی مدام می گفتند که این تیم تیم آقای گل محمدی نیست و او وارث برونکوس است. چطور شد که یحیی در دو سه هفته بدتر شد؟ از طرفی فراموش نکنیم که در نیم فصل دو سه بازیکن خوب گرفتند در حالی که در زمان آقای گل محمدی بازیکن جدیدی نبود.
این روزها در اصفهان نام محرم نویدکیا در ورزشگاه فریاد زده می شود و اعتراضاتی به شرایط تیمی که در ابتدای فصل با هزینه های گزاف تعطیل شد. همیشه حامی بودی
خب من نه نسبتی با محرم دارم و نه رابطه خاصی با او داشته ام. او با تیمش و همچنین شمس آذر سرمربی بسیار خوب کار کرده است. وقتی این مربیان خوب کار می کنند چه بگوییم؟ خب اینها هم مربیان جوان هستند. البته اگر مربی خارجی خوب بیاید چرا باید ناراحت باشیم؟ مشکل این است که مربی خارجی خوب نیست. همین تراکتور پارسال هفت خورد، فکر کنم یک بار شش خوردند. آنها هفته گذشته چهار غذا خوردند. به نظر من هرکسی باید پارسال می رفت. البته از نظر شخصیتی مربیان بدی نبودند اما این یک واقعیت است که می توانیم از مربیان و بازیکنان ایرانی استفاده کنیم. هنوز هم معتقدم در تیم هایمان نیازی به بازیکنان خارجی نداریم چون می دانم چه جوانان شایسته ای در کشور ما وجود دارد. بالاخره این همه بازیکن خارجی آمده اند و رفته اند. ستاره ای در بین آنها پیدا کردید؟
می توان به چند نام محدود اشاره کرد، مثلا ستاره های بین المللی که نه باشگاه های ما پول دارند و نه به ایران می آیند به فوتبال ایران نمی آیند.
بله، نمیگویند، همین را میگویم. وقتی اینطور است چرا دنبال بازیکن خارجی می گردند؟ ما استعدادهای زیادی در فوتبال خود داریم. حالا می خواهی پسرت فوتبالیست شود یا دکتر و مهندس؟ واقعیت این است که وقتی این همه علاقه به فوتبال وجود دارد و طبیعتاً تعداد این استعدادها زیاد می شود، می توان استعدادهای خوبی در بین آنها پیدا کرد و آنها را کشف کرد.
اخیرا آقای مجید جلالی و همکارانش تحقیقی در مورد ورود مربیان خارجی به فوتبال ایران در طول بیست و دو سال لیگ برتر انجام دادند که 83 درصد از این تغییرات به نتیجه نرسید.
من هم همین را می گویم. اولاً زیرساخت های مناسبی در این زمینه وجود ندارد و مشکلات بعدی به وجود می آید. البته آقای مجید الان با شاه فالوده موافق نیست چون واقعیت این است که ایشان در فدراسیون فوتبال جایگاهی دارند و باید به نوعی از سیاست های فدراسیون فوتبال حمایت کنند.
البته معتقدم در فوتبال ما نسبت به کشورهای دیگر پول زیادی رد و بدل نمی شود. به هر حال در فوتبال ما هر چقدر هم که هزینه می شود باید حساب کرد و می بینید کسانی که صاحب فوتبال هستند که به دلیل اتفاقات مختلف باید 5 یا 10 امتیاز کم کنند از شرایط به نفع خود استفاده می کنند.
آخرین سوال من در مورد واگذاری سهام باشگاه پرسپولیس است که ظاهرا بعد از دو دهه در حال اجراست و ظاهرا کنسرسیومی متشکل از چند بانک این سهام را در اختیار خواهد گرفت. آیا خوشبین هستید که اتفاقات خوبی در این باشگاه بیفتد؟
من از شما می پرسم. آیا این بانک ها خصوصی هستند؟
خوب
بنابراین اینها هم دولتی هستند، پس هدف این است که به بانک وابسته شوند و 600-500 میلیارد تومانی را که هر سال خرج می کردند خرج کنند تا دو سه هزار میلیارد راحتتر خرج کنند. فکر می کنم الان تنها باشگاهی که در فوتبال ما واقعا خصوصی اداره می شود، تراکتورسازی تبریز است. آیا باشگاه دیگری را می شناسید؟
در لیگ برتر فکر می کنم استقلال خوزستان یا حتی ملوان.
برخی از باشگاه ها در راس خود تاجرانی دارند که باید یکسری کالا وارد کنند و برای این واردات مالیات بپردازند. حالا به آنها می گویند که اگر می خواهید این پول را بدهید خرج فلان ملوان یا تیم خاصی کنید و به آن مالیات می پردازند. البته در برخی جاها به همه آنها پیش پرداخت داده می شود تا بتوانند کالا یا خدمات خود را راحتتر وارد کنند. در واقع اکثر باشگاه های ما دولتی هستند اما گاهی می گوییم عناوین ملی، خصوصی یا مشابه.
انتهای پیام/
گفتگو در مورد این post