چین و روسیه در اتحاد قطب شمال؛ منافع متقابل با وجود ابهامات قابل توجه در یک پیمان قطبی

بازار؛ گروه بین الملل: بر اساس گزارش این دیپلمات، با توجه به اینکه قطب شمال به دلیل تغییرات آب و هوایی به طور فزاینده ای تحت نظارت جهانی قرار دارد و چشمان خود را به روی افزایش فعالیت های اقتصادی، از کشتیرانی گرفته تا معدن و ماهیگیری باز کرده است، این سوال که آیا رقابت قدرت های بزرگ در حال گسترش بیشتر به سمت شمال است، بیشتر شده است. مهم. یکی از جنبه های این توجه، ایده اتحاد احتمالی و شاید حتی اجتناب ناپذیر قطب شمال بین چین و روسیه بر اساس منافع مشترک شمال و بی اعتمادی مشترک به غرب بوده است.

در نگاه اول، شواهد زیادی برای تأیید این دیدگاه وجود دارد; به ویژه با امتناع پکن از محکوم کردن تهاجم روسیه به اوکراین و در عوض اتخاذ سیاست مبهم بی طرفی در قبال درگیری. چین و روسیه هر دو از آنچه به عنوان نظامی گری ناتو و توسعه طلبی در قطب شمال می دانند، عقب نشینی می کنند. قطب شمال یا جاده ابریشم یخی (مسیر حمل و نقل قطب شمال که از طریق اقیانوس اطلس به اقیانوس آرام می رسد. این مسیر با ذوب شدن یخ های قطب شمال توسعه خواهد یافت. با این حال، چین جاده ابریشم قطب شمال را در راستای ابتکار یک کمربند یک برنامه ریزی می کند. جاده اعلام شده) که دو کشور پس از سال 2017 توسعه مشترک آن را آغاز کردند، قرار بود همکاری های شمالی چین و روسیه را با محوریت مسیر دریای شمال که آسیا و اروپا را از طریق آب های مجاور سیبری به یکدیگر متصل می کند، تقویت کند. برای تقویت

یک شرکت آمریکایی گزارش داده است که چین به سرعت در حال افزایش حضور اقتصادی خود در قطب شمال روسیه است و مسکو درها را به روی منافع چین در سیبری و خاور دور روسیه باز کرده است.

این نقاط همکاری در حال حاضر بیشتر به عنوان سیگنال هایی در نظر گرفته می شود که اتحاد قطبی عمیق تری بین دو قدرت در حال شکل گیری است. یکی از نمونه‌های اخیر گزارشی است که در اوایل ماه جاری توسط شرکت اطلاعاتی ایالات متحده Strider Technologies منتشر شد، که در آن استدلال می‌کرد که چین به سرعت حضور اقتصادی خود را در قطب شمال روسیه افزایش می‌دهد و مسکو درها را به روی منافع چین در سیبری باز می‌کند و روسیه راه دور را باز کرده است. شرق

این نشان می‌دهد که قدرت‌های موجود اکنون به وضوح به دنبال متعادل کردن و کاهش نفوذ غرب در قطب شمال با گسترش ناتو در فنلاند و احتمالاً سوئد هستند. بر این اساس، به نظر می رسد که شراکت بلامانع چین و روسیه – که در فوریه 2022 و در آستانه حمله به اوکراین اعلام شد – در قطب شمال در حال رشد است. با این حال، نگاه دقیق‌تر به الگوی همکاری چین و روسیه در قطب شمال در دهه گذشته، ابهامات بسیار بیشتری را به‌ویژه از سوی پکن نشان می‌دهد. در هر دو دولت در مورد نیات و اهداف آینده یکدیگر در قطب شمال نگرانی وجود دارد.

پکن به دور از دنبال کردن یک شراکت بی پایان، به طور انتخابی روسیه را در قطب شمال در مناطقی که منعکس کننده منافع خود چین است، مانند افزایش دیپلماسی علمی، درگیر کرده است و با خرید نفت و گاز روسیه (با نرخ های تخفیف) موافقت کرده است. در مورد کشتیرانی کلی، شرکت های چینی به دلیل نگرانی در مورد مواجه شدن با تحریم های غرب به دلیل ارائه کمک های اقتصادی به روسیه، تمایلی به استفاده از مسیر دریای شمال از سال 2022 ندارند. علاوه بر این، کشتی ثبت شده در هنگ کنگ پس از اینکه اکتبر گذشته درگیر بریدن کابل های زیردریایی در خلیج فنلاند بود، تحت توجه ناخوشایندی قرار گرفت.

بر این اساس، موضع چین در مورد توسعه نفت و گاز در قطب شمال روسیه پراکنده است و پکن نسبت به منافع روسیه در توسعه مشترک خط لوله گاز طبیعی “قدرت سیبری 2” بی تفاوت است. در حالی که شرکت های انرژی چین به ندرت به تحریم های غرب علیه روسیه اعتراض کرده اند. در همین راستا، گزارش استرایدر به افزایش چشمگیر شرکت های چینی ثبت شده برای فعالیت در قطب شمال روسیه اشاره کرد که نشانه تعمیق همکاری های دوجانبه در این منطقه است.

آنچه باید مورد بررسی قرار گیرد این است که آیا تأثیر بالقوه تعداد فزاینده شرکت های چینی در قطب شمال نشان دهنده تغییر قدرت است، با توجه به حساسیت مداوم روسیه به حاکمیت اقتصادی مناطق قطب شمال و سابقه ناهموار پروژه های مشترک قبلی جاده ابریشم قطب شمال در سیبری. اقتصادی قابل توجه خواهد بود یا خیر

با این حال، این سؤال پیش می‌آید که آیا این گزارش‌ها منعکس‌کننده افزایش مداوم پروژه‌های مشترک روسیه در قطب شمال با حمایت چین است یا صرفاً فرصتی برای منافع چینی برای جاسوسی از وضعیت، با توجه به فضاهای خالی شرکت‌های اروپایی. آیا آنها از مشارکت روسیه خارج هستند؟ آنچه باید مورد بررسی قرار گیرد این است که آیا تأثیر بالقوه تعداد فزاینده شرکت های چینی در قطب شمال نشان دهنده تغییر قدرت است، با توجه به حساسیت مداوم روسیه به حاکمیت اقتصادی مناطق قطب شمال و سابقه ناهموار پروژه های مشترک قبلی جاده ابریشم قطب شمال در سیبری. اقتصادی قابل توجه خواهد بود یا خیر.

یکی از نمونه های قابل توجه راه آهن بلکومور در غرب سیبری است که مدت هاست به عنوان سرمایه گذاری بالقوه چین و روسیه در پیوند زمینی حیاتی برای تجارت اوراسیا برنامه ریزی شده است. این پروژه در بلاتکلیفی بوروکراتیک باقی مانده است و سؤالاتی در مورد قابلیت اقتصادی آن وجود دارد. علاوه بر این، چین در ابتدا جاده ابریشم قطب شمال را با طرح هایی از استخراج معدن در کانادا و گرینلند تا خطوط راه آهن در منطقه شمال اروپا و توسعه گاز طبیعی در آلاسکا، به عنوان پیوند دهنده منافع چین با کل قطب شمال تصور می کرد. با این حال، تعداد کمی از این پروژه ها به احتمال زیاد محقق می شوند.

پکن اکنون باید با روسیه به عنوان تنها خروجی اقتصادی بادوام خود به شمال دور برخورد کند. وضعیتی که دولت چین هنگام ایجاد جاده ابریشم قطبی آن را پیش بینی نکرده بود

پکن اکنون باید با روسیه به عنوان تنها خروجی اقتصادی بادوام خود به شمال دور برخورد کند. وضعیتی که دولت چین هنگام ایجاد جاده ابریشم قطبی آن را پیش بینی نکرده بود. بسیاری از بحث‌ها درباره روابط نزدیک‌تر چین و روسیه در قطب شمال این واقعیت را نادیده می‌گیرند که مسکو به دنبال تنوع بخشیدن به شرکای قطب شمال خود فراتر از چین، از جمله هند و منطقه خلیج فارس است. با پایان یافتن مشارکت روسیه در شورای قطب شمال از مارس 2022، مسکو علاقه خود را برای جستجوی دیگر شرکای قطب شمال پنهان نکرده است. سال گذشته، روسیه خواستار ایجاد یک ایستگاه علمی BRICS در Pyramiden، در مجمع الجزایر Svalbard نروژ شد، که نه تنها به چین بلکه به سایر اعضای این گروه مانند برزیل و هند نیز اجازه می دهد تا در آن شرکت کنند.

در حالی که چین به عنوان بازیگر اصلی در برنامه ریزی مسکو در قطب شمال باقی خواهد ماند، واضح است که دولت روسیه روی ایجاد یک کشور جایگزین گسترده تر در قطب شمال حساب می کند.

این در حالی است که بریکس در حال گسترش اعضای خود است و با کشورهایی مانند مصر، ایران و امارات قراردادهای عضویت منعقد کرده است. است). در حالی که چین به عنوان بازیگر اصلی در برنامه ریزی مسکو در قطب شمال باقی خواهد ماند، واضح است که دولت روسیه روی ایجاد یک کشور جایگزین گسترده تر در قطب شمال حساب می کند. علیرغم اعلامیه های بلند و قوی مبنی بر علاقه متقابل در قطب شمال، شکاف های قابل توجهی در این رابطه منطقه ای وجود دارد. این مسائل شامل نگرانی های مداوم در مورد تنش های جمعیتی بین مناطق خالی از سکنه قطب شمال روسیه و استان های همجوار چین است.

علاوه بر این، در سال 2020 یک محقق روسی قطب شمال به جاسوسی برای پکن متهم شد و به طور کلی حرکت کمی فراتر از لفاظی در ابتکارات تحقیقاتی مشترک بیشتر بین دو کشور صورت گرفته است. یکی دیگر از نشانه های واضح این مشکل، انتشار یک نقشه استاندارد رسمی چین در آگوست سال گذشته بود که جزیره ای مشترک بین دو قدرت را به عنوان مالکیت کامل چین تعیین کرد. وزارت منابع طبیعی چین همچنین در فوریه 2023 دستور داد تا نقشه‌های خاور دور روسیه را برای استفاده از نام‌های سنتی چینی شهرهای روسیه مانند ولادی وستوک تغییر دهد.

بر این اساس، هنگام بحث درباره قدرت همکاری چین و روسیه در قطب شمال، باید این حرکات را نیز در نظر گرفت. همچنین، سوال اساسی این است که آیا سطح آستانه ای از اعتماد بین چین و روسیه وجود دارد که امکان تعمیق همکاری های قطب شمال را فراهم کند؟ هر دو کشور در عملیات نظامی مشترک در قطب شمال و نزدیکی آن، مانند سواحل آلاسکا در آگوست سال گذشته شرکت کرده اند، اما مشخص نیست که آیا این تظاهرات هدفی فراتر از نمایش وحدت علیه غرب داشته است یا خیر.

امضای قرارداد دوجانبه گارد ساحلی در مورمانسک، نزدیک مرز فنلاند، نمادین بود، اما نشانه‌های کمی وجود دارد که نشان دهد روسیه فضای دریایی مورد علاقه خود را در قطب شمال به کشتی‌های چینی واگذار خواهد کرد. دولت روسیه همچنان نگران اهداف بلندمدت چین در منطقه است، به ویژه در حالی که شکاف قدرت بین دو کشور همچنان در حال افزایش است. از سوی دیگر، پکن نگران وابستگی بیش از حد به روسیه است. به خصوص که آینده آن کشور در بهترین حالت مبهم است.

علاوه بر این، جنگ مرزی چین و شوروی در سال 1969 احتمالاً توسط هیچ یک از دو کشور فراموش نشده است و همچنان یک داستان هشداردهنده برای هر دو کشور در مورد خطرات، برای استفاده از عبارت دوران مائوئیست، «افراط در یک طرف است.

در حالی که راهبردهای شمال دور پکن و مسکو نیاز به تحلیل دقیق دارد، (با فرض همگام شدن دو کشور با سیاست های منطقه ای خود) یک تصویر استراتژیک در زمانی که شفافیت در مورد امنیت قطب شمال به شدت مورد نیاز است. سردرگمی ایجاد می کند.