وی عدم توجه به مولفه های توسعه به ویژه توسعه پایدار را یکی از عوامل عدم پیشرفت کشور در این زمینه دانست و گفت: در برنامه های کلان کشور سهم سرانه تولید انرژی را مورد بحث و بررسی قرار دادیم و بالا بردیم. و مصرف؛ اما اکنون سرانه مصرف انرژی یک و دو دهم درصد بیشتر از تولید انرژی است. یعنی یک نارضایتی داریم.
پدمار تصریح کرد: در دهه 1980 تولید انرژی های تجدیدپذیر در سراسر جهان مطرح شد و در کشورهای توسعه یافته در پایان قرن بیستم به طور کامل توسعه یافت. اگرچه آمریکا یکی از اولین کشورهایی بود که در حوزه انرژی پایدار بود، اما کشورها ظرفیت سازی کردند و اروپایی ها در این زمینه موفق تر از آمریکا بودند و توانستند سهمی در مصرف انرژی به آن اختصاص دهند.
وی با بیان اینکه سهم انرژی های تجدیدپذیر در اتحادیه اروپا با یک درصد شروع شد و امروز به 20 درصد رسیده است، افزود: در ایران بیش از 2 دهه است که انرژی های تجدیدپذیر مورد مطالعه قرار گرفته و افراد تحصیل کرده در این زمینه فعال هستند. و برای آن سرمایه گذاری پیش بینی کردیم که با تمام تلاش ها سهم انرژی های تجدیدپذیر در سبد انرژی کشور کمتر از 1 درصد است.
رئیس کمیسیون محیط زیست و توسعه پایدار اتاق بازرگانی ایران دلیل این عملکرد را نوسانات اقتصادی، مدیریتی و سیاسی دانست و گفت: این موارد باعث شد روی پروژه هایی که باید روی آن تمرکز می کردیم و هزینه می کردیم به درستی تمرکز نکنیم. سرمایه لازم
وی به ارزان بودن انرژی های هیدروکربنی اشاره کرد و گفت: 99 درصد سبد انرژی کشور را انرژی های هیدروکربنی تشکیل می دهد که می توان گفت طعم ارزانی انرژی زیر دندان سیاست گذاران، تولیدکنندگان و مصرف کنندگان رفته است؛ اما این موضوع باعث شده است که انرژی های هیدروکربوری در کشور به شدت کاهش یابد. زیرا سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر 2.5 برابر هزینه هر کیلووات است.
گفتگو در مورد این post