تقریباً ۶۰ درصد از شهاب‌سنگ‌های این سیاره در قطب جنوب یافت می‌شوند، به طوری که سالانه حدود هزار شهاب سنگ از این منطقه استخراج می‌شود. با این حال، اخیراً گروهی از اقلیم شناسان و کارشناسان یخچال های طبیعی زنگ خطر را در این زمینه به صدا در آورده اند.
یکی از شهاب‌سنگ‌هایی که سال گذشته در قطب جنوب پیدا شد، نزدیک به هشت کیلوگرم وزن داشت، اما اینطور نیست.
همزمان با گرم شدن زمین، اجرام آسمانی که وارد جو زمین می شوند به ناچار توسط یخچال ها بلعیده می شوند و خود را در دهان آنها می بینند. بنابراین نکته نگران کننده این است که بشریت رفته رفته به سمتی می رود که این آرشیوهای گرانبها را از دست بدهد.
با این حال، این شهاب سنگ ها اطلاعات زیادی در مورد دنیای اطراف و منشاء حیات در این سیاره به ما می آموزند.
چگونه شهاب سنگ ها ناپدید می شوند؟
محققان دانشگاه آزاد بروکسل (بلژیک) و آزمایشگاه هیدرولیک، هیدرولوژی و یخبندان دانشگاه پلی تکنیک فدرال زوریخ (سوئیس) در آخرین مقاله خود در ۸ آوریل در مجله علمی Nature Climate Change به نتایج نگران کننده ای دست یافته اند.
این محققان با استفاده از هوش مصنوعی، مشاهدات ماهواره‌ای و پیش‌بینی مدل‌های اقلیمی دریافتند که اثرات کنونی گرمایش زمین در قطب جنوب باعث شده است که تعداد شهاب‌سنگ‌هایی که هر ساله ناپدید می‌شوند به بیش از ۵۰۰۰ برسد که پنج برابر بیشتر از تعداد شهاب‌سنگ‌های یافت شده است. آنهایی که
این دانشمندان تخمین زدند که به ازای هر دهم درجه افزایش دمای کره زمین، به طور متوسط ۹۰۰۰ شهاب سنگ از سطح یخی قطب جنوب ناپدید می شوند.
اگر گرمایش زمین به همین منوال ادامه یابد، در نهایت، ۳۰ درصد از ۳۰۰۰۰۰ تا ۸۰۰۰۰۰ جرم آسمانی قطب جنوب که هنوز کشف نشده اند، ناپدید می شوند. شاید در بدبینانه ترین سناریو گرمایش جهانی (که به سناریوی SPP5-8 معروف است)، این نسبت به ۷۶ درصد برسد.
نسبت های ذکر شده برای کل منطقه قطب جنوب بوده و به طور میانگین محاسبه می شود. هری زکولاری، کارشناس یخچال های طبیعی در دانشگاه آزاد بروکسل که در این مطالعه مشارکت داشت، خاطرنشان کرد: برای مناطقی که بیشتر در معرض خطر هستند، بیش از نیمی از شهاب سنگ ها تا سال ۲۰۵۰ ناپدید خواهند شد.
زمین پوشیده از یخ آبی؛ مرکز شهاب سنگ ها
میدان موسوم به “کلاه یخی آبی” که تنها یک درصد از ورقه یخی قطب جنوب را تشکیل می دهد، تقریباً تمام شهاب سنگ های این قاره جنوبی را در خود جای داده است.
در این مناطق که خود عاری از برف هستند، این اجسام سنگی که پوسته آنها در اثر احتراق در طی عبور از جو سیاه شده است، تضاد رنگی با محیط اطراف خود ایجاد می کنند و وجود سرما به آنها اجازه می دهد تا برای مدت مشابه باقی بمانند. صدها هزار سال این محقق در این زمینه می افزاید: «طوفان های ذرات یخ در این مناطق به هم می رسند و تکه های شهاب سنگ را در آنجا متمرکز می کنند».
ذوب محلی یخ
با این حال، درست است که پوسته تاریک شهاب‌سنگ‌ها به محققان این امکان را می‌دهد که آنها را راحت‌تر شناسایی کنند، اما مهمتر از آن، این تاریکی گرمای بیشتری را جذب کرده و این گرما را به یخ اطراف منتقل می‌کند. در نتیجه در کناره های این شهاب سنگ ها شاهد افزایش سرعت ذوب یخ ها و فرورفتگی این شهاب سنگ ها هستیم.
حتی زمانی که یخ چندین درجه زیر صفر است، این شهاب سنگ ها به اندازه کافی توسط خورشید گرم می شوند تا یخ های زیرین خود را ذوب کنند.
“در طول این فرآیند، [شهاب‌سنگ‌ها] آنها به صورت موضعی یک فرورفتگی در یخ ایجاد می کنند و به مرور زمان کاملاً در زیر سطح یخ ناپدید می شوند.
پس از مدفون شدن در یخ (حتی به صورت سطحی)، تشخیص این اجرام فرازمینی برای دانشمندان غیرممکن می شود. و همانطور که این مطالعه نشان می دهد، با امواج مکرر گرمایش جهانی، این پدیده احتمالا با سرعت سرسام آوری ادامه خواهد داشت.
ضایعه ای غیرقابل تصور برای علم
هری زکولاری درباره فاجعه‌بار بودن این شهاب‌سنگ‌ها می‌گوید: «ما باید تلاش‌های خود را برای یافتن این شهاب‌سنگ‌ها افزایش دهیم. زیرا از بین رفتن شهاب سنگ ها در قطب جنوب با از دست دادن اطلاعاتی که دانشمندان از ذوب یخچال های طبیعی به دست می آورند، تفاوتی ندارد.
هری زکولاری می گوید: پس از ناپدید شدن، برخی از اسرار “کیهان” را با خود می برند. در واقع، اگر بایگانی‌های به‌دست‌آمده در یخ‌ها اطلاعات مهمی درباره آب‌وهوای گذشته ارائه دهند، «شهاب‌سنگ‌ها نمونه‌های منحصربه‌فردی از اجرام فرازمینی هستند که اطلاعات تعیین‌کننده‌ای درباره منشأ و تکامل منظومه شمسی ما ارائه می‌دهند».
کوین ریتر از آژانس فضایی آمریکا (ناسا) معتقد است که علاوه بر از دست دادن اطلاعات مهم در مورد شکل گیری منظومه شمسی و به ویژه زمین، باید نگران ناپدید شدن «تکه های منحصر به فرد زحل یا زهره» نیز باشیم.
منبع: یورونیوز
گفتگو در مورد این post