بازار؛ گروه آب و انرژی: اشتباه محاسباتی «شرکت پترو ایران» و «شرکت عملیات اکتشاف نفت» برای شرکت های حفاری مشکل ساز شده است. آن طور که هدایت الله خادمی، رئیس انجمن شرکت های حفاری نفت و گاز به بازار گفت، این دو شرکت بیشترین بدهی حدود 500 میلیون دلاری شرکت های حفاری را گرفته اند و متأسفانه کاری برای پرداخت آن انجام نمی دهند.
اما حجم بالای بدهی شرکت های دولتی تنها چالش این روزها شرکت های حفاری نیست. آنطور که عضو سابق کمیسیون انرژی در مجلس شورای اسلامی می گوید: به دلیل مدیریت نادرست در وزارت نفت، تنها از ۲۵ درصد ظرفیت دکل های حفاری کشور استفاده شده است.
به گفته وی، با وجود ماشین آلات حفاری در کشور، سالانه باید حداقل 400 پروژه توسعه و تعمیر در چاه های نفت کشور انجام شود، این در حالی است که اقدامات حفاری و تعمیری انجام شده در سال گذشته به 100 حلقه چاه هم نرسیده است. است.
رئیس انجمن شرکت های حفاری نفت و گاز در بخشی دیگر از سخنان خود به تاخیر ایران در توسعه میادین مشترک اشاره کرد و گفت: در میدان آرش کار خاصی صورت نگرفته و فقط سرمان را می خاریم. ” در میدان آذر و فرزاد الف و ب اتفاق خاصی نیفتاده است.
متن کامل گفتگوی بازار با دایت الله خادمی، رئیس انجمن شرکت های حفاری نفت و گاز را در ادامه می خوانید:
* مهمترین چالش فعالان صنعت حفاری در سال 1403 چه بود؟
بخش بزرگی از مطالبات شرکتهای حفاری در سال گذشته وصول نشد، این موضوع فعالان این صنعت را با چالشهای زیادی در حوزههای مختلف از جمله نگهداری تجهیزات مواجه کرده است. از آنجایی که معمولاً در ماه های ابتدایی سال خبری از پرداخت بدهی نیست، می توان گفت این وضعیت تا خرداد ماه ادامه خواهد داشت.
* چقدر از شرکت های حفاری تقاضا دارید و سال گذشته چقدر از این تقاضا پرداخت شده است؟
هنوز رقم دقیقی محاسبه نشده است، اما بر اساس برآوردهای انجام شده، رقم درخواستی فعالان این صنعت از بخش های مختلف حدود 500 میلیون دلار است. از این رقم تنها 15 درصد سود شرکت های حفاری و 85 درصد آن مربوط به هزینه هایی است که انجام شده یا باید انجام شود. با این حال، جمع آوری مطالبات دشوار و بسیار کند است. می توان گفت سال گذشته حدود 40 درصد شرکت های حفاری بین 30 تا 40 درصد مطالبات خود را دریافت کردند.
*بزرگترین بدهکاران شرکت های حفاری کدام شرکت ها هستند؟
شرکت پترو ایران و شرکت اکتشاف نفت بیشترین بدهی را به ما دارند. وضعیت پرداخت در این مجموعه ها اصلا خوب نیست. مثلا خود پترو ایران 4 میلیون دلار فقط به یک شرکت حفاری بدهکار است. این عدد بسیار بزرگی است. البته شرکت هایی هم هستند که عملکرد قابل قبولی در پرداخت بدهی خود داشتند. مثلا شرکت مهندسی توسعه نفت و مناطق نفت خیز جنوب و پتروپارس در صورت نقدینگی بدهی خود را تسویه می کنند.
* سال گذشته چقدر حفاری در کشور انجام شد؟ با توجه به سرعت رشد و توسعه در سایر کشورهای نفتی میزان حفاری انجام شده قابل قبول است؟
تعداد چاه های حفر شده و چاه های تعمیری در سال گذشته به 100 رینگ هم نرسید. این اعداد نشان می دهد که میزان حفاری انجام شده در کشور با ظرفیت و تعداد دستگاه های کشور همخوانی ندارد.
* حداقل چند حلقه چاه جدید باید حفر شود و چند حلقه چاه تعمیر شود؟
با توجه به ظرفیت و تعداد ماشین آلات حفاری باید حدود 400 پروژه توسعه و تعمیر در چاه های کشور انجام شود. به عبارتی می توان گفت تنها از 25 درصد ظرفیت موجود استفاده کرده ایم و از 75 درصد آن نتوانسته ایم بهره لازم را ببریم.
در میدان آرش کار خاصی انجام نشده است و ما فقط داریم تمام تلاش خود را می کنیم. در میدان آذر و فرزاد الف و ب اتفاق خاصی نیفتاده است. در مجموع می توان گفت که وضعیت کشور در میادین مشترک اصلاً خوب نیست و حتی می توان آن را اسفناک توصیف کرد.
آیا می توان گفت که شرکت های حفاری تمایلی به حفاری بیشتر ندارند؟
دلیل این عملکرد ضعیف نبود مدیریت صحیح در وزارت نفت است. بخشی از آن مربوط به این است که ما در زمینه های مشترک کاری انجام ندادیم. در میدان آرش کار خاصی انجام نشده است و ما فقط داریم تمام تلاش خود را می کنیم. در میدان آذر و فرزاد الف و ب اتفاق خاصی نیفتاده است. در مجموع می توان گفت که وضعیت کشور در میادین مشترک اصلا خوب نیست و حتی می توان آن را اسفناک توصیف کرد.
* اما در روزهای پایانی سال قراردادهای زیادی برای توسعه میادین بسته شد. آیا امضای این قراردادها می تواند به توسعه میادین نفتی کشور کمک کند؟
همه چیز به اجرا بستگی دارد. متأسفانه در طول سال های گذشته تعداد قراردادها و تفاهم نامه های امضا شده کم نبود، اما مسئله اصلی اجرای آنهاست. به عنوان مثال حدود 2 سال پیش قراردادی به ارزش 40 میلیارد دلار با روس ها منعقد شد اما این قرارداد هیچ گاه اجرایی نشد و همچنان به صورت یک تکه کاغذ باقی مانده است.
متاسفانه مزارع کم برداشت رها شده و توسعه مزارع با میزان برداشت بالا در دستور کار شرکت های خارجی به ویژه روس ها قرار گرفته است. این رویکرد اشتباه است. وزارت نفت حداقل می تواند میادین با نرخ تولید کمتر را به خارجی ها واگذار کند
موضوع دیگری که متاسفانه به آن توجه نمی شود اجرای طرح هایی با میزان برداشت بالا است. متأسفانه مزارع کم برداشت رها شده و توسعه مزارع با میزان برداشت بالا در دستور کار شرکت های خارجی به ویژه روسی و داخلی قرار گرفته است. این رویکرد اشتباه است. وزارت نفت حداقل می تواند میادین با نرخ تولید کمتر را به خارجی ها واگذار کند.
گفتگو در مورد این post