چنگیزخان پس از به قدرت رسیدن در سال ۱۲۰۶ میلادی، رهبری مغول ها را به دست گرفت و بسیاری از مناطق آسیا و خاورمیانه را فتح کرد. اما چرا مغولان موفق به فتح اروپا نشدند؟ محققان پاسخ این سوال را با دلایل علمی پیدا کردند.
اگرچه دلایل متعددی از جمله ایجاد ارتشی متفاوت و منسجم در موفقیت مغولان در جنگ مؤثر بود، اما دلایل علمی نیز در پس این رهبری و تصرف و تسخیر سریع مناطق و کشورها وجود داشت.
آب و هوا در استپ (سبزدشت) باعث افزایش تعداد و قدرت اسب های جنگی، دام ها و حیوانات وحشی شکار شد که به مغول ها اجازه داد غذای بیشتری تولید کنند و با اسب های بزرگتر و قوی تر وارد جنگ شوند.
در زمان مرگ چنگیز خان، امپراتوری مغول بخش زیادی از سواحل اقیانوس آرام را تا سواحل دریای خزر فتح کرده بود.
هنگامی که مغول ها به لهستان و مجارستان رسیدند، دولت های اروپای غربی نیروی عظیمی را برای مبارزه با آنها جمع آوری کردند.
مغولها که در آن زمان تحت فرمان اوغتای خان بودند، در سال ۱۲۴۱ پس از میلاد موفق شدند مجارها را در رودخانه ساجو شکست دهند، اما مرگ ناگهانی اوغتای خان، پیشروی آنها را قبل از رسیدن به وین متوقف کرد.
بسیاری از مورخان دلیل این توقف ناگهانی را بازگشت باتو، فرمانده مغول از اروپا و ایران تحلیل رهبر جدید برای مغول ها می دانند، اما اخیراً دانشمندان تحقیقی انجام داده اند که نشان می دهد ممکن است دلیل دیگری برای این توقف وجود داشته باشد. .
بر اساس این پژوهش جدید، به نظر می رسد اگرچه شرایط آب و هوایی و محل زندگی مغول ها به آنها کمک کرده است تا فتوحات خود را افزایش دهند، اما در عین حال باعث شده است که تنها در شرایط آب و هوایی خاص بتوانند بر دشمن خود پیروز شوند.
بر اساس یافتههای تاریخی، باتو هرگز به قراکروم پایتخت مغول بازنگشت، بلکه در اروپای شرقی باقی ماند تا بر منطقهای که در جنوب روسیه امروزی فتح کرده بود، حکومت کند.
برای اینکه بفهمند آیا شرایط آب و هوایی بر تصمیم مغول ها تأثیر داشته است یا خیر، دانشمندان حلقه های سالانه درختان مجارستان را بررسی کردند.
درخت نگاری یا مطالعه و تجزیه و تحلیل حلقه های رشد سالانه درختان، روشی برای تعیین تغییرات آب و هوایی در دوره های گذشته است. بر اساس این روش، هرچه حلقه ضخیم تر باشد، میزان بارندگی در آن سال بیشتر است و اگر حلقه نازکتر باشد، به معنای بارندگی کمتر در آن سال است.
محققان در بررسی های خود دریافتند که هوا در آن منطقه به مدت سه سال پس از مرگ اوگتای به طور غیرعادی مرطوب بود. از این رو مغول ها مجبور بودند به جای دشت های سرسبز در مرداب ها و باتلاق ها پیشروی خود را ادامه دهند که مناسب آنها و تاکتیک های جنگی آنها نبود.
آب و هوای مرطوب راه رفتن را برای رزمندگان و اسب هایشان سخت کرده بود و حمل تجهیزات جنگی را نیز سخت کرده بود، بنابراین احتمالاً نمی توانستند جلو بروند.
بررسیهای تاریخی نشان میدهد که مغولها سپس به سمت جنوب پیشروی کردند، جایی که آب و هوای خشکتر و جادهها و دشتها برای تردد انسان و حیوانات مناسبتر بود.
منبع: یورونیوز
گفتگو در مورد این post