نتایج یک تحقیق نشان دهنده رویکرد مالیاتی دولت در سال آینده است.
با توجه به تورم بالا در ایران، نرخ اسمی مالیات همواره در حال افزایش است، اما برای تحلیل بهتر، باید مقادیر «واقعی» را نیز بررسی کرد. مقدار مالیات واقعی نشان دهنده مقدار واقعی مالیات پرداخت شده توسط مالیات دهندگان است.
ایران تحلیل به نقل از اعتماد، نتایج یک تحقیق نشان می دهد که افزایش ۴۸.۹ درصدی درآمد مالیاتی دولت در بودجه پیشنهادی سال ۱۴۰۳ واقع بینانه نبوده و با شرایط کشور و سایر سیاست های دولت همخوانی ندارد. در شرایطی که خانوارها و بنگاه‌های اقتصادی در سال‌های اخیر به دلیل تحریم‌ها، رکود، تورم، جهش نرخ ارز و غیره آسیب‌های جدی دیده‌اند، افزایش چشمگیر درآمدهای مالیاتی به فشار مضاعف بر خانوارها و بنگاه‌ها تبدیل می‌شود و می‌تواند رشد اقتصادی را کاهش دهد. و منجر به رکود کل اقتصاد شود.
این تحقیق با بیان اینکه سیاستگذار افزایش ۱۸ درصدی درآمد کارکنان دولت و ۲۰ درصدی مستمری بگیران را تعیین کرده است، افزود: با در نظر گرفتن نرخ مالیات بر درآمد افراد حقیقی، درآمد قابل تصرف خانوارها حداکثر ۱۸ درصد رشد خواهد کرد. درصد به طور متوسط که با تورم ۴۰ درصد و افزایش هزینه های مختلف چندان امیدوار کننده نیست.
دولت قصد دارد درآمدهای مالیاتی خود را نزدیک به ۵۰ درصد افزایش دهد و به ۱۱۲۲ هزار میلیارد تومان برساند در شرایطی که کل بودجه پیشنهادی ۱۸.۲ درصد رشد داشته و سهم درآمد مالیاتی از کل بودجه به ۴۵.۵ درصد و درآمد مالیاتی دولت افزایش یابد. تقریباً دو برابر درآمد حاصل از فروش نفت، گاز و فرآورده های نفتی خواهد بود.
این پژوهش که توسط مسعود مجیدی در مجله تحلیلی «دقیقه» و با عنوان «نگاهی به رویکردهای مالیاتی دولت در سال های فشار اقتصادی» منتشر شده است، ابتدا به بررسی ساختار مالیاتی در ایران، سپس به تحلیل «تغییرات میزان» پرداخته است. مالیات دریافتی در بلندمدت». که “اکثر سطوح جدید مالیاتی در عمل موثر نبوده و تلاش های دولت برای افزایش سطح مالیات و درآمدها نتوانسته است چاه طولانی هزینه های حاکمیتی را پر کند و دولت همچنان با بحران کسری بودجه مواجه است.”
مبالغ واقعی مالیات
با توجه به تورم بالا در ایران، ارزش‌های اسمی سازمان مالیاتی همواره در حال افزایش است، اما برای تحلیل بهتر، باید مقادیر «واقعی» را نیز بررسی کرد. مقدار مالیات واقعی نشان دهنده مقدار واقعی مالیات پرداخت شده توسط مالیات دهندگان است. اگرچه بودجه دولت بر اساس مبلغ اسمی است، اما میزان واقعی مالیات نشان دهنده قدرت خرید کالاها و خدماتی است که دولت از محل خود به دست می آورد. مالیات واقعی تابعی از رشد واقعی اقتصاد، ضرایب مالیاتی و غیره است و ارزش اسمی مانند تورم بر آن تاثیری ندارد.
اگر میزان مالیات دریافتی در ایران با قیمت ثابت سال ۱۳۹۴ تعدیل شود، مشاهده می شود که از سال ۱۳۵۰ تا ۱۴۰۱، میزان واقعی مالیات دریافتی دولت ۹.۵ برابر شده و از ۷.۷ هزار میلیارد تومان به ۷۳.۷۷ هزار میلیارد تومان رسیده است. تومان افزایش یافته است. اوج درآمد مالیاتی مربوط به سال ۱۳۹۵ است که در آن سال به قیمت واقعی سال ۱۳۹۴ در مجموع ۸۸ هزار میلیارد تومان مالیات مشمول مالیات بوده است.
تأثیر مخرب تحریم ها بر مالیات های واقعی
مالیات واقعی در ایران از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۸۸ روندی صعودی داشته است، اما پس از آن تحت تأثیر تحریم‌ها، کاهش رشد اقتصادی و تورم سریع در نوسان بوده است. در سال‌هایی که تورم سریع وجود دارد، از آنجایی که دستمزدها در ابتدای سال تعیین می‌شوند و سود شرکت‌ها با تورم رشد نمی‌کند، در نهایت رشد درآمد مالیاتی دولت از تورم عقب می‌ماند و ارزش واقعی آن کاهش می‌یابد. این نشان می دهد که تلاش دولت برای کاهش وابستگی به درآمد نفت و افزایش سهم مالیات از درآمد دولت بدون کنترل تورم امکان پذیر نیست. تا زمانی که جهش های پی در پی و بی ثباتی پولی در کشور حاکم باشد، درآمد مالیاتی نمی تواند همگام با تورم باشد و عقب خواهد ماند.
ارزش دلاری مالیات ها چقدر بود؟
برای محاسبه قدرت واقعی درآمد مالیاتی، یکی از راه ها تعدیل آن با تورم است، اما درآمد مالیاتی دولت با قیمت دلار نیز قابل تعدیل است. این امر از آن جهت حائز اهمیت است که بخش مهمی از هزینه های دولت مانند بودجه عمرانی و خرید بسیاری از کالاها در واقع تابع قیمت دلار است. زمانی که قیمت دلار در ایران جهش می کند، درآمد دلاری دولت به سرعت کاهش می یابد و دولت با مشکل کسری بودجه به ویژه در بخش پروژه های عمرانی مواجه می شود.
ارزش دلاری مالیات در ایران در سال ۱۳۵۷ معادل ۱۸.۹ میلیارد دلار بود که در سال ۱۳۸۸ به ۲۳۶ میلیارد دلار افزایش یافت و پس از آن تحت تأثیر نوسانات نرخ دلار قرار گرفت. به طوری که در سال ۱۴۰۱ ارزش دلاری مالیات دریافتی معادل ۸۳.۵ میلیارد دلار بوده که کمتر از درآمد مالیاتی سال ۱۳۸۴ است.
جهش قیمت ارز معادل دلاری درآمد مالیاتی کشور با نوسانات شدیدی مواجه است که امکان برنامه ریزی را از سیاست گذار سلب می کند. بخشی از هزینه های پیش بینی شده در بودجه با افزایش قیمت دلار افزایش می یابد و درآمدهای مالیاتی دولت نمی تواند این هزینه ها را تامین کند.
حداکثر فشار بر شرکت ها در شرایط سخت
در بین سطوح مالیاتی، دو بخش مالیات بر اشخاص حقوقی غیردولتی و مالیات بر ارزش افزوده از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این دو ۶۰ درصد درآمد مالیاتی دولت در سال ۱۴۰۱ را تشکیل داده اند. مالیات اشخاص حقوقی غیردولتی بزرگ ترین دسته مالیاتی در ایران است و به تنهایی بین ۱۸ تا ۳۵ درصد از کل درآمد مالیاتی دولت سهم دارد. سهم این مالیات در سال ۲۰۱۹ تحت تاثیر کرونا و تعطیلی شرکت ها به کمترین حد خود رسید و سهم آن در دولت فعلی رو به افزایش است.
اخذ این مالیات یکی از آسان ترین سطوح مالیاتی برای دولت است و رابطه معکوس با شرایط اقتصادی کشور دارد. مشاهده می شود در سال هایی که درآمد نفتی کشور فراوان است و دولت به منابع دیگر دسترسی دارد، سهم اشخاص حقوقی از کل درآمد مالیاتی دولت کاهش یافته است. اما در دوران تحریم و جنگ، سهم این گروه افزایش یافت و دولت در شرایط سخت حداکثر فشار را بر شرکت ها وارد کرد.
حساب ویژه مالیات بر ارزش افزوده
دومین ردیف بزرگ مالیاتی در ایران، مالیات بر ارزش افزوده است. این ردیف با وجود مخالفت شدید شرکت ها و مردم در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد به ردیف های مالیاتی کشور اضافه شد. اخذ این ردیف مالیاتی از سال ۱۳۸۶ آغاز شد. مالیات بر ارزش افزوده از سال ۱۳۹۲ معادل ۹ درصد است که در برنامه هفتم توسعه قرار بود از سال دوم به ۱۰ درصد و پس از آن ۱ درصد افزایش یابد. رسیدن به سقف ۱۳ درصد. در نهایت افزایش این ردیف مالیاتی در کمیسیون تلفیق مجلس رای نیاورد و همان ۹ درصد باقی ماند. در سال های مختلف بازاریان به دلیل اعتراض به نحوه محاسبه آن بارها دست به اعتصاب و اعتراض زده اند. سهم مالیات بر ارزش افزوده از کل مالیات وصولی تا سال ۱۳۹۳ به طور مستمر افزایش یافت و به ۲۹.۷۵ درصد از کل مالیات ها رسید و پس از آن همواره سهمی بیش از ۲۵ درصد داشت.
نقش بورس در تامین درآمد مالیاتی
با بررسی داده های سال ۱۳۸۹ به بعد می توان دریافت که عدم تحقق درآمدهای پیش بینی شده یکی از مشکلات نظام مالیاتی است. در این سال ها نسبت مالیات های تحقق یافته به مبالغ پیش بینی شده در بودجه بین ۶۸ تا ۹۸ درصد متغیر بوده است. مهم ترین دلیل این عدم تحقق این است که درآمد مالیاتی پیش بینی شده در بودجه واقعی نیست. سیاستگذار طی سالیان متمادی بدون توجه به شرایط کشور میزان هزینه ها را در بودجه افزایش داده و سپس برای ایجاد تعادل در درآمدها و هزینه ها در بودجه، درآمدهای مالیاتی را پیش بینی کرده است که محقق نمی شود.
از سال ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۱، بیشترین نسبت درآمدهای مالیاتی محقق شده مربوط به سال ۱۳۹۹ است. امسال اوج اپیدمی کرونا بود، بسیاری از فعالیت های اقتصادی تعطیل شد و درآمدهای نفتی به دلیل کاهش قیمت نفت بسیار کاهش یافت. با این حال تقریباً تمام درآمد مالیاتی پیش بینی شده در بودجه آن سال محقق شد. امسال شاهد بیشترین سهم مالیات بر ثروت از کل درآمد مالیاتی هستیم و سهم این بخش به ۱۲ درصد رسیده است. مهمترین عامل افزایش شدید درآمد مالیاتی ناشی از مالیات نقل و انتقال سهام است.
به طوری که در سال جاری درآمد دولت از محل مالیات نقل و انتقال سهام به ۱۷.۱ هزار میلیارد تومان رسید. طبق ماده ۱۴۳ قانون مالیات های مستقیم، سازمان امور مالیاتی به ازای هر نقل و انتقال (فروش) سهام و حق تقدم شرکت ها در بورس، نیم درصد ارزش فروش سهام و حق تقدم مالیات مقطوع اخذ می کند. در سال های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ درآمد مالیاتی دولت از محل واگذاری سهام به ترتیب ۵۰۴ و ۳۳۴ درصد رشد کرد و در بحران سال ۱۳۹۹ درآمد مالیاتی این بخش به دولت رسید. در سال ۱۴۰۰ با سقوط بورس، درآمد مالیاتی دولت از این بخش ۶۳ درصد کاهش یافت.
مالیات نقل و انتقال سهام یک استثنا در بین ردیف های مالیات بر ثروت است و تنها ردیفی است که در برخی سال ها توانسته سهم قابل توجهی از درآمد مالیاتی دولت را تشکیل دهد اما به دلیل نوسانات و غیرقابل پیش بینی بودن بازار سهام نمی تواند. درآمد قابل اعتمادی باشد برای دولت باشد
انتقال فشار تحریم ها به شرکت ها
پژوهش حاضر به این نتیجه رسیده است که مقصر اصلی درآمدهای مالیاتی پایین دولت بخش هایی مانند بنگاه های اقتصادی هستند. اما همانطور که مشخص شد در سال های تحریم سهم اشخاص حقوقی غیردولتی از درآمد مالیاتی دولت تا ۳۵ درصد افزایش می یابد و دولت فشار تحریم ها و مشکلات آن را به شرکت ها منتقل می کند. آن هم در شرایطی که خود شرکت ها به دلیل تحریم ها و کاهش رشد اقتصادی تحت فشار هستند و افزایش مالیات برای آنها چالشی مضاعف می شود.
تفکیک پایه های مالیاتی جدید
به جز مالیات بر ارزش افزوده که در سال ۱۳۸۶ به ردیف های مالیاتی اضافه شد و سهم آن ۲۵ درصد از کل درآمد مالیاتی دولت است، بقیه ردیف های تعریف شده شکست خورده و سهم قابل توجهی از کل مالیات ندارند. ; در سال های اخیر مالیات بر ثروت مورد توجه سیاست گذاران قرار گرفته و موضوعاتی مانند مالیات بر خانه های خالی، خودروهای لوکس و… با سر و صدای زیادی به تصویب رسیده است. اما در عمل دولت موفق به اخذ مالیات از این سطوح مالیاتی نشده است و این سطوح مالیاتی سهم قابل توجهی از درآمد مالیاتی دولت را ندارند.
تنها بخشی از مالیات بر ثروت که توانسته برای دولت درآمدزایی کند، مالیات بر معاملات سهام است که تنها طی سال های رشد چشمگیر بورس محقق شده است. این ردیف مالیاتی به دلیل نوسانات زیاد بازار سهام نمی تواند منبع قابل اعتمادی برای درآمد مالیاتی دولت باشد.
گفتگو در مورد این post