موضوع هفته: اقتصاد ایران، اقتباسی بزرگ از داستان های پت و مت
باور کنید با دیدن این همه اعتماد وزیر اقتصاد و صحبت های وی مبنی بر افزایش سرمایه بانک های دولتی و ارتقای نسبت کفایت سرمایه بانک ها برای رفع نیاز مردم و تولیدکنندگانی که در آن زندگی می کنم، یک لحظه فراموش کردم. ایران یا اتریش؟
«اخبار بورسا»:
فکر نمی کنم نیازی به توصیف وضعیت این روزهای اقتصاد و صنعت کشور باشد چرا که این روزها حتی سایت ها و کانال های طنز بخشی از مطالب خود را به بررسی وضعیت مضحک و طنز اقتصاد کشور اختصاص داده اند.
ظاهرا رسانه های داخلی و خارجی تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند و همه به اتفاق از وضعیت وخیم اقتصادی و رکود نفس گیر این روزهای کشور می نویسند. حالا به جایی رسیده که مجریان تلویزیون ملی کشور که همیشه حامیان اصلی حاکمان کشور بوده اند، به راحتی لب به انتقاد و گلایه از وضعیت اسفناک کشور می گشایند. (البته امیدواریم این شجاعت ربطی به آزادی های قبل از انتخابات نداشته باشد)
آنقدر مطالب رنگارنگ در مورد قیمت گوشت، آب، بنزین، یارانه، نان، برنج و البته چای در فضای مجازی و واقعی وجود دارد که حتی خودمان جرأت می کنیم چند خطی از دستاوردهای طلایی تیم اقتصادی دولت بنویسیم. .
احتمالا شما هم مصاحبه جالب و الهام بخش وزیر اقتصاد درباره میزان افزایش سرمایه بانک های دولتی را در روزهای گذشته دیده اید.
جدای از میکروفن های بالای خبرنگاران برای اخبار و برنامه های ویژه از دید وزیر امور اقتصادی، اعتماد فراوان آقای خاندوزی به اعلام میزان تزریق سرمایه به بانک های دولتی قابل تقدیر بود.
اما این تفکر ساده تنها چند دقیقه طول کشید و سپس حضار به چند سوال پرداختند:
۱- با توجه به تاکید وزیر جوان اقتصاد مبنی بر افزایش سرمایه بانک ها و تامین نیازهای مردم و تولیدکنندگان و البته کسری بودجه ای که علم و آدم از آن مطلع هستند، اولین سوالی که به ذهنم رسید این بود که کجا باید پول برای افزایش سرمایه می آید؟ در سایت ارائه می شود؟ چگونه ممکن است دولتی که امروز به حقوق های ۱۲ تا ۱۳ میلیون تومانی رحم نمی کند تیغ تیز مالیات را تزریق کند؟ ۱۴۰ هزار میلیارد تومان پول برای تامین نیاز مردم به بانک ها سرازیر شود؟
اگر دولت حتی ۱۴۰ هزار میلیارد تومان پول برای پمپاژ به بانک های عمدتا ورشکسته دارد، چرا بخشی از مشکلات کسری بودجه ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار میلیارد تومانی در سال ۱۴۰۲ را حل نمی کند؟
۲- با توجه به بدهی ۸۵۷ میلیارد تومانی دولت و بنگاه های دولتی به سیستم بانکی کشور، بهتر نبود این ۱۴۰ میلیارد تومان به عنوان بخشی از بدهی عمومی که هر ساله به بانک ها پرداخت می شد. جریمه ها و سود حساب های دولتی بین ۳۰ تا ۴۰ درصد افزایش می یابد. تجربه ای ندارید؟
اگر دولت به بانک های ذکر شده بدهی نداشته باشد و سرمایه به آنها تزریق کند، دولت و بنگاه های دولتی چه بدهی به بانک ها دارند؟
۳- اگر طبق آمارهای موجود دولت آنقدر پول دارد که ۱۴۰ هزار میلیارد تومان به بانک های دولتی تزریق می کند پس چرا بدهی دولت به سیستم بانکی از ۵۴۸ هزار میلیارد تومان در ابتدا به ۵۴۸ هزار میلیارد تومان رسیده است. از سال؟ ۸۵۷ میلیارد تومان در پایان مهر امسال افزایش داشت؟
باور کنید درک اینکه دولت در نهایت از بانک ها وام می گیرد یا به بانک ها پول می دهد دشوار است؟ یعنی مگر می شود دولت از بانک ها وام بگیرد و به خودش وام بدهد؟
(بابت سواد کم و سوالات سطحی پوزش می طلبیم اما باور کنید درک این موضوع سخت است.)
اما شاید بتوان پاسخ برخی از این سوالات و اوج عملکرد فعالان اقتصادی کشور را در گزارش های مالی یک بانک جستجو کرد.
به گزارش غرور آفرین آقای خاندوزی، بانک کشاورزی یکی از بانک هایی است که از تزریق سرمایه سخاوتمندانه دولت برای کاهش نیاز مردم و تولیدکنندگان استفاده خواهد کرد.
“بانک کشاورزی”، مشتی نشانه:
در گزارش های قبلی برخلاف بسیاری از مدیران کانال های تلگرامی (به اصطلاح کارشناسان بورس و تحلیلگران صنعت بانکداری) بارها از وضعیت نامطلوب سودآوری بانک ها صحبت کرده ایم.
بارها تاکید شد که نباید به سودهای واهی ناشی از به تعویق افتادن قبوض معوق، سودهای ناچیز ناشی از تسعیر دارایی های ارزی و عدم طبقه بندی بنیادی حساب ها در عملکرد بانک های کشور امیدوار بود. شاید بهترین دلیل برای این ادعا تقسیم سودهای اندک در مجامع عمومی بانک ها باشد که از یک سو می دانند سود واقعی وجود ندارد و از سوی دیگر بانک مرکزی می داند و اجازه نمی دهد. آنها برای تقسیم سود.
بانک کشاورزی نیز از این قاعده مستثنی نیست و بندهای هشداردهنده این بانک نمونه ای از بی کیفیتی سود و وضعیت نامطلوب حوزه بانکی کشور است.
از سود سالیانه تنها ۴ میلیارد تومانی، زیان انباشته ۱۲ هزار میلیارد تومانی و بندهای بیش از ۲۰ تا ۲۵ هزار میلیارد تومانی حسابرس این بانک در صورت های مالی سالانه ۱۴۰۱ که بگذریم، میزان مطالبات این بانک است. بانک در مقابل دولت و بنگاه های دولتی در پایان سال ۱۴۰۱. حلقه مفقوده سؤالاتی است که در بالا ذکر شد.
سود بانک کشاورزی در سال ۱۴۰۱ تنها ۴ میلیارد تومان بوده است
زیان تجمعی ۱۲ هزار میلیارد تومانی بانک کشاورزی تا پایان سال ۱۴۰۱
همانطور که از تصاویر بالا مشاهده می کنید، ما نیز در مورد لزوم تزریق سرمایه و کمک به بهبود وضعیت اسفناک این بانک با دولت موافق هستیم، اما به نظر شما عامل اصلی تخریب این بانک و شرایط وحشتناک آن کدام موسسه است. ?
حدس زدید: دولت و شرکت های دولتی
بر اساس گزارش های مالی بانک کشاورزی ۱۴۰۱، این بانک تا پایان سال مالی ۱۴۰۱ حدود ۵۹ هزار میلیارد تومان به دولت و حدود ۵۰ هزار میلیارد تومان به دستگاه های دولتی بدهکار است.
بانک کشاورزی تا پایان سال ۱۴۰۱ حدود ۵۹ هزار میلیارد تومان از دولت طلب کرد.
حدود ۵۰ هزار میلیارد تومان تقاضای بانک کشاورزی توسط دستگاه های دولتی تا پایان سال ۱۴۰۱
به عبارت دیگر دولت و دستگاه های مرتبط با آن که بیش از ۱۰۹ هزار میلیارد تومان به بانک کشاورزی بدهکار هستند، باید با تزریق ۸ هزار میلیارد تومان سرمایه به این بانک، مشکلات و نیازهای مردم و تولیدکنندگان را برطرف کنند.
باور کنید حتی این قسمت از ماجرا هم قابل هضم نیست چه برسد به منشا ۸ هزار میلیارد تومان سرمایه دولتی.
فکر می کنید دولت ۸۰۰۰ میلیارد تومان سرمایه را به کجا اختصاص می دهد؟
شاید باور نکنید اما دولت از محل انتشار اوراق ۸ هزار میلیارد تومان سرمایه تزریقی در اختیار این بانک قرار می دهد. (حالا قضاوت کنید که اوراق قرضه دولتی بدون پول چه اعتباری دارند)
به عبارت دیگر، دولت از بانک ها وام می گیرد تا به آنها وام بدهد.»
به عبارت دیگر دولت نه تنها تصمیمی برای تسویه حساب و بدهی خود با بانک کشاورزی ندارد، بلکه با انتشار اوراق قرضه کوچکتر، سرمایه و کفایت سرمایه بانک را افزایش می دهد.
جالب نیست؟
باور کنید به لطف برخی مدیران اقتصادی کشور، همه مرزهای علم مالی در سراسر دنیا در حال تغییر است.
پایان مقاله
گفتگو در مورد این post