آغاز افت تولید گاز پارس جنوبی از ۱۴۰۴

به گزارش بازار، منصور دفتریان رئیس انجمن مهندسی گاز کشور درباره وضعیت عدم تعادل گاز در کشور گفت: میدان گازی پارس جنوبی بسیار بزرگتر از سایر مخازن گازی کشور است و هم اکنون بیش از 70 درصد گاز را تامین می کند. گاز کشور گاز این مخزن میعانات است. یعنی علاوه بر گاز مایعات گازی و کات اتان به بالا تولید می کند که خوراک پالایشگاه ستاره خلیج فارس و خوراک اصلی پتروشیمی های ما است.

وی با بیان اینکه در حالی که توسعه میدان پارس جنوبی هنوز تکمیل نشده، این میدان در آستانه کاهش تولید است، گفت: مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس در جلسه ای اعلام کرد که از این پس با مشکل مواجه هستیم. کاهش تولید در پارس جنوبی

دوستانیان افزود: در 20 سال گذشته با توسعه فازهای میدان پارس جنوبی به طور متوسط ​​سالانه بیش از 5 درصد افزایش تولید داشتیم اما متأسفانه رشد مصرف ما بیشتر از رشد ما بود. تولید و علیرغم رشد خوب و پایدار تولید، همیشه در فصول سرد سال مجبور بودیم کاهش گازرسانی به نیروگاه ها و صنایع تبدیل به ارز کشور شود.

وی با تاکید بر اینکه کاهش تولید گاز از این پس محسوس خواهد بود، گفت: بررسی های انجام شده از وضعیت تولید و مصرف گاز در شرکت ملی نفت نشان می دهد که حداکثر تولید گاز در سال 1418 با تداوم شرایط فعلی، 400 میلیون متر مکعب در روز خواهد بود. البته در صورت عدم تحقق طرح افزایش فشار میدان پارس جنوبی، این میزان به 200 میلیون مترمکعب در روز کاهش می یابد.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور ادامه داد: اگر در خوش بینانه ترین حالت بتوانیم رشد مصرف را از 6 به 3 درصد کاهش دهیم، باز هم در چهار ماه سرد سال 1418 روزانه به 1500 میلیون مترمکعب گاز نیاز خواهیم داشت.

وی با بیان اینکه طبق گزارش های رسمی، کاهش تولید میدان گازی پارس جنوبی از سال 1404 آغاز شد، اما آغاز آن هم اکنون محسوس است، ادامه داد: وسعت مخزن پارس جنوبی به قدری قابل توجه است که بدون آن، اگر همه مخازن گازی شناخته شده برای توسعه کشور، تولید 200 میلیون مترمکعب گاز در سال 1418 به 550 میلیون مترمکعب خواهد رسید. یعنی در این شرایط فرضی تولید ما حدود یک سوم گاز مورد نیاز زمستان خواهد بود.

وی با بیان اینکه توسعه مخازن در شرایط فعلی عملی به نظر نمی رسد، افزود: درآمد کشور برای سرمایه گذاری در توسعه همه این مخازن کافی نیست و شرکت های خارجی در شرایط فعلی سرمایه گذاری نمی کنند.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور تصریح کرد: از 10 سال پیش در انجمن مهندسی گاز به دلیل وابستگی 70 درصدی انرژی کشور به یک میدان خاص، به دنبال منابع جدید گاز در منطقه هستیم. میدان پارس جنوبی. به شکلی که گاز میعانات است، یعنی منابعی که دارای مایعات گازی و برش های مربوط به خوراک پتروشیمی است، مانند پارس جنوبی. گاز حاصل از منابع جدید باید شیرین باشد تا هزینه ها و زمان ساخت توسعه میدان و پالایشگاه های گاز به حداقل برسد.

امکان اداره کشور بدون پارس جنوبی نیز وجود دارد
وی تاکید کرد: خوشبختانه ظرفیت های جدیدی را شناسایی کرده ایم اما اینها سرمایه و زمان می خواهد. چشم انداز ما این است که نباید نفت و گاز بسوزانیم. بلکه باید آنها را به محصولات پتروشیمی تبدیل کنیم. زیرا 95 درصد محصولات اطراف ما در پتروشیمی ها تولید می شود و منبع درآمد ارزی مطمئن و پایداری است و برای تامین انرژی باید از انرژی خورشیدی و بادی استفاده کنیم.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور ادامه داد: ظرفیت های تولید برق از خورشید در ایران بسیار خوب است و از سال 73 پیشنهاد دادیم، برویم سراغ انرژی های تجدیدپذیر.

وی افزود: برای دور شدن از نفت و گاز و حرکت به سمت انرژی خورشیدی مجبور شدیم به طور موقت از گاز استفاده کنیم که در آن زمان در سبد انرژی کشور نبود. متاسفانه در این بخش به دلیل تحریم ها موفق نبودیم و از سال 73 تاکنون کمتر از هزار مگاوات برق تجدیدپذیر در روز تولید می کنیم.

دکتریان ادامه داد: چین در سال 2022 87 هزار مگاوات و در سال 2023 120 هزار مگاوات انرژی خورشیدی خواهد ساخت، یعنی تقریباً دو برابر کل تولید برق ایران را ظرف یک سال ساخته است. برق خورشیدی به راحتی در دسترس است و هزینه کمی دارد. هر کیلووات ساعت برق خورشیدی در عربستان سعودی 1.04 سنت قیمت دارد، اما برق تولید شده در ایران با استفاده از گاز فسیلی 15 سنت قیمت دارد.

وی بیان کرد: تولید برق خورشیدی با هزینه کم این امکان را به ما می دهد که آب را شیرین کنیم و برداشت های کشاورزی متعددی در جنوب کشور داشته باشیم. صنایع آب می توانند نیازهای خود را از این طریق تامین کنند و این همان کاری است که عربستان سعودی در مقیاس وسیع انجام می دهد.

این فعال حوزه انرژی تصریح کرد: سعی کردیم دو سه سال پیش با سازمان برنامه و بودجه جلسه ای برگزار کنیم و این مسائل را به آنها برسانیم اما نشد و تصمیم گرفتیم از طریق معاون اول رئیس جمهور این کار را انجام دهیم. پیگیری نامه ای به آقای مخبر معاون اول رئیس جمهور نوشتیم و توضیح دادیم که جهان به دلیل گرمایش زمین و پدیده های زیست محیطی ناشی از آن به سمت توسعه انرژی های تجدیدپذیر حرکت کرده است.

وی گفت: در ایران بیشتر از سایر نقاط جهان تحت تاثیر گرمایش زمین هستیم. 700 تالاب و دریاچه ما خشک شده و آب جاری به شدت کاهش یافته است. کشورهای خارجی تصمیم گرفته اند تا سال 2030 انتشار گازهای گلخانه ای را 50 درصد کاهش دهند و تا سال 2050 کل مصرف انرژی های فسیلی را به صفر برسانند، در آینده قیمت نفت نیز کاهش خواهد یافت و پیش بینی ها این است که در سال 2030، قیمت نفت به 25 دلار در هر بشکه کاهش خواهد یافت.

دوستانیان ادامه داد: درآمد اصلی کشور ما از نفت است و این فرصت را از دست می دهیم. این در حالی است که در کشوری مانند آلمان که بیشتر اوقات هوا ابری است، تاکنون 60000 مگاوات انرژی خورشیدی ساخته شده است. در کشورهای غربی تردیدهایی در مورد ترک نیروگاه های موجود و ساخت نیروگاه های خورشیدی جدید وجود داشت. به همین دلیل بانک مرکزی اروپا حدود دو سال پیش گزارش کارشناسی تهیه کرد و اعلام کرد که اگر همه این هزینه ها را انجام دهیم باز هم در بلندمدت به نفع ما خواهد بود.

وی گفت: گزارش بانک نشان می دهد با کنار گذاشتن انرژی های فسیلی حدود 6 میلیون شغل از بین می رود اما در مقابل 10 میلیون شغل در حوزه انرژی های تجدیدپذیر ایجاد می شود. انرژی خورشیدی نیز بسیار ارزان است. در بسیاری از کشورها برای هر کیلووات ساعت حدود یک تا یک و نیم سنت هزینه دارد و سرعت ساخت این نیروگاه ها نیز بسیار کمتر از ساخت نیروگاه های فسیلی است. ساخت یک نیروگاه استاندارد 1000 مگاواتی با سوخت گاز حداقل پنج سال زمان نیاز دارد.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور تصریح کرد: اکنون که با عدم تعادل گاز مواجه هستیم می توان کاری کرد که فعالیت ها در کشور متوقف نشود. درآمد ارزی کشور که اکنون صادرات نفت است کاهش می یابد، اما می توانیم این کاهش درآمد را از طریق انرژی های تجدیدپذیر جبران کنیم.

همکاری با چینی ها نباید به جذب سرمایه محدود شود / جذب مشارکت راهبرد اصلی است
وی تصریح کرد: اکنون همه کشورها به دنبال تولید برق خورشیدی و بادی هستند و همچنین امکانات تولید و صادرات پنل های خورشیدی و توربین های بادی را در ایران داریم. طی این بررسی ها قراردادی 25 ساله بین ایران و چین به امضا رسید که از جزئیات آن اطلاعی در دست نیست و اولین اخبار مربوط به آن مربوط به ساخت فرودگاهی با کمک چینی هاست. در حالی که پیمانکاران خودمان می توانند فرودگاه ها را خیلی بهتر بسازند.

دوستانیان ادامه داد: چینی ها بیشتر فناوری های خود را از غرب گرفته اند اما در مورد انرژی های تجدیدپذیر خود صاحب فناوری هستند. به عنوان مثال در مورد تولید هیدروژن سبز به فناوری الکترولیز نیاز است و چینی ها موفق به تولید فناوری الکترولیز شده اند که هزینه آن یک چهارم فناوری غربی است.

وی تاکید کرد: در شرایط کنونی به دلایل مختلف فرآیندهای تولیدی در بخش دولتی را با قیمت رقابتی تولید نمی کنیم. به عنوان مثال حفر چاه نفت در ایران چند برابر حفر چاه در کشورهای همسایه هزینه دارد و چندین برابر زمان می برد و ما هرگز فرصتی برای یادگیری روش های تولید ارزان نداشته ایم.

دوستانیان تصریح کرد: مجموع قیمت مونتاژ پنل های خورشیدی در ایران با وجود داشتن نیروی کار و انرژی ارزان، بیشتر از قیمت پنل های خورشیدی وارداتی است که یکی از مشکلات مدیریتی ما است. اگر بخواهیم از تولید و صادرات توربین های بادی و پنل های خورشیدی درآمد ارزی داشته باشیم باید بتوانیم با قیمتی رقابتی با آخرین تکنولوژی روز تولید کنیم. اگر با چینی ها همکاری کنیم، می توانیم پنل های خورشیدی، توربین های بادی و هیدروژن سبز را با تکنولوژی مدرن و با قیمت رقابتی تولید کنیم.

وی تصریح کرد: می‌توانیم از ظرفیت توافق ایران و چین برای حل عدم تعادل انرژی و ایجاد درآمد ارزی استفاده کنیم، اما چینی‌ها به دلیل بازار بزرگی که در آمریکا دارند کاری نمی‌کنند که آنها را ناراحت کند. برای حل این مشکل می توان از مذاکرات و اجلاس های اقلیم استفاده کرد و با بیان اینکه توسعه انرژی های تجدیدپذیر مانع از ادامه گرمایش زمین می شود، می توان این همکاری چین با ایران را از تحریم ها در مذاکرات مسقط مستثنی کرد.

دکتریان با بیان اینکه باید برای این کارها بسترسازی شود، گفت: سال گذشته یک هزار و 800 میلیارد دلار در حوزه انرژی های تجدیدپذیر در دنیا هزینه شده است. یعنی مشتری هست و هر چقدر هم تولید کنیم امکان صادرات وجود دارد. پیشنهاد ما در نامه به آقای مخبر این بود که پنل های خورشیدی، توربین های بادی و هیدروژن را به صورت انبوه در ایران بومی سازی کنیم و چینی ها با ما شریک شوند. چون اگر شریک نباشند همکاری جدی نخواهند کرد اما اگر شریک باشند و منتفع شوند علاقه مند به همکاری با ما خواهند بود.

وی افزود: چینی ها نیز می توانند در تولید هیدروژن سبز به ما کمک کنند. یعنی هیدروژنی که با استفاده از برق به جای سوخت فسیلی تولید می شود. استفاده از این هیدروژن در خودروها نیازمند موتور خاصی است که با موتورهای موجود خودرو متفاوت است. بنابراین ما به دنبال استفاده در خودروهای داخلی نیستیم و هدفمان تولید هیدروژن سبز با هدف صادرات و کسب ارز است.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور تاکید کرد: اگر نتوانیم این کارها را انجام دهیم، به طور فزاینده ای با مشکل جدی تامین انرژی از جمله گاز مورد نیاز کشور و همچنین 40 درصد بنزین کشور که در پالایشگاه ستاره تولید می شود، مواجه خواهیم شد. خلیج فارس با استفاده از میعانات گازی پارس جنوبی را هم از دست می دهیم. صنعت پتروشیمی ما نیز کاملاً به پارس جنوبی وابسته است و در صورت توقف تولید، نه تنها درآمد ارزی این صنعت را از دست خواهیم داد. بلکه باید سالانه 10 تا 12 میلیارد دلار برای واردات محصولات پتروشیمی مورد نیاز مصرف داخلی هزینه کنیم.

وی بیان کرد: در نامه ای به معاون اول رئیس جمهور مشکلات و پیشنهادات راهبردی انجمن را به صراحت بیان کردیم و حکمی را پیشنهاد کردیم که در برنامه هفتم لحاظ شود. هدف از صدور این حکم، زمینه سازی برای تولید انبوه پنل های خورشیدی، توربین های بادی و هیدروژن سبز با فناوری روز و قیمت های رقابتی با هدف صادرات و کسب ارز و همچنین ایجاد ظرفیت تولید 17 هزار مگاوات است. برق خورشیدی سالانه در کشور با استفاده از ظرفیت توافق شده. ایران و چین برای توسعه انرژی های تجدیدپذیر. آقای مخبر معاون اقتصادی بلافاصله به سازمان برنامه و بودجه دستور داد تا این موارد را بررسی و در برنامه هفتم لحاظ کنند.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور گفت: اخیراً با بررسی اخبار متوجه شدم که در نهایت برای کل برنامه هفتم تنها ظرفیت تولید 12 هزار مگاوات برق تجدیدپذیر را در نظر گرفته اند و هیچ اشاره ای نشده است. اصل پیشنهاد یعنی مبادله ارز با استفاده از توافق ایران و چین.